| క. | చెలియలని చూడఁ గినిసిన, దలఁ గోయుదుఁ బతికి సమ్మదము గానిది య | 209 |
| వ. | అని భయంబుఁ బుట్టించి కృతసత్కారుండై చోరుండు సార్ధవాహు వీడ్కొని చని | 210 |
| సీ. | రాజాస్యముఖతామరసవాసనల గ్రుక్క నానుముక్కునబంటి యైనదనుక | |
| తే. | బ్రాయ ముడిబోయి కసరింకఁ బాఱియుండు, పంటిచాట్పున నెఱవేరుపడినయొడలి | 211 |
| సీ. | ఉదయవేళకుమున్నె నిదుర మేల్కని వచ్చి ప్రాణవల్లభుపదాబ్జముల వ్రాలు | |
| తే. | బరిమళముఁ బూయుఁ గపురంబుసురటి విసరుఁ, బూవుదండలఁ జుట్టుఁ దాంబూల మిచ్చు | 212 |
| ఉ. | ఏరికినైనఁ జోరుఁడు సుహృత్తముఁడే యతఁ డేల సేసె స | 213 |
| క. | అని దీప్తాక్షుఁడు చెప్పిన, విని యరిమర్దనుఁడు నీతివిభవవిలాసున్ | 214 |
| క. | కంటకులు రిపులు దమలో, నొంటక పురిఁ బాసి యూర నొకఁడై విను మి | 215 |
| ఉ. | ఈతఁడు మేఘవర్ణునకు నిష్టము గల్గినవాఁడు సత్క్రియా | 216 |
