| క. | మాటాడఁదగదు మన మి, చ్చోటను లుబ్ధకుఁడు వచ్చి చూడకము న్నీ | 185 |
| వ. | అనుటయు హిరణ్యకుండు. | 186 |
| గీ. | నీకు శుభము గోరి నీసమీపమునకు వచ్చినాఁడఁ గాన వలదు భయము | 187 |
| క. | మును మోసపోయి యప్పుడు, కనుగానక తగులుపడితిఁ గడవఁగఁ వశమే | 188 |
| ఉ. | ఎంతటివారి కైన మహి నింతటివార మనంగ రాదు మా | 189 |
| వ. | కావున నిందులకుం జింత వలవ దాకర్ణింపుము. | 190 |
| సీ. | తల్లిగర్భమున నాఱునెల లైన నుదయించి, యొకనాఁడు మూఁకయై యున్నయట్టి | |
| గీ. | ముట్టఁ బఱతెంచి ననుగూడ ముట్టి పట్టి, బెట్టిదంబుగ నాకేలు చుట్టికట్టి | 191 |
| ఉ. | ఇచ్చిన నన్నుఁ బుచ్చుకొని యెంతయు వేడుక లుల్లసిల్ల నా | 192 |
| వ. | ఇవ్విధంబునఁ బెద్దకాలం బుండి యొక్కనాఁ డక్కుమారుండు పవ్వళించినగృహం | 193 |
| గీ. | చినుకుతోఁ గూడికొని గాలి చెలఁగఁ జూచి, దాఁట గట్టుచు మృగములు దాఁటుచుండ | 194 |
