శూర్పణఖ తనమగనిఁ జంపె నని దుఃఖించి రావణుని దూఱనాడుట
| క. |
అయ్యవసరమునఁ దనపతి, కయ్యంబునఁ బంక్తివదను ఖడ్గనిహతి రెం
డయ్యె నని శూర్పణఖ విని, పయ్యెదకొం గెడల బుడమిఁ బడి మూర్ఛిల్లెన్.
| 118
|
| చ. |
సభయము లైనడెందముల సంభ్రమ ముమ్మలికంబుఁ గప్ప సం
క్షుభితసఖీజనం బొలయఁ గొండొకసేపునఁ దేఱి తీవ్రశో
కభరితచిత్త యై మొగము గప్పెడుబాష్పజలంబు లంబుజ
ప్రభ సెడ ముంచు పెన్వఱదభంగిగ నెవ్వరి నేనిఁ జూచుచున్.
| 119
|
| ఆ. |
అరుగుదెంచి యన్నయడుగులకడ నార్త
నాద మడరఁ ద్రెళ్లి నాథుఁ బనవి
యేడ్చుచున్న నల్ల నెత్తి యమ్ముద్దియఁ
దడవి కన్నునీరు దుడిచి యతఁడు.
| 120
|
| క. |
సముచిత మగు తెఱఁగున శో, కము వాపుట కనునయింపఁ గడఁగి తదాలా
పములకుఁ జొచ్చుటయును గో, పమునను రక్కసియుఁ గరము ప్రల్లదురాలై.
| 121
|
| ఉ. |
అక్కటికంబు మాలి చెలియల్ వగఁ బొందదె నాకు దీన దూ
ఱెక్కు జగంబునం దనక యింతయుఁ గొంకక పాపకృత్తికిన్
స్రుక్కక వైర మెత్తి కడుఁగ్రూరుఁడ వై యిటుసేఁత చూడఁగా
దిక్కులు గెల్వఁ గాదు నను ద్రెక్కొనఁబోయితి గాని యిమ్మెయిన్.
| 122
|
| క. |
అగ్గలిక మెఱసి కడఁగుచు, మొగ్గరములు గడచి పోయి మును మును మఱదిన్
మ్రొగ్గతిలఁ జేసి దీనికి, సిగ్గుపడనినిన్ను నేమి నెప్పుదుఁ జెపుమా.
| 123
|
రావణుఁడు శూర్పణఖ నూరడించి దండకారణ్యమునకుఁ బంపుట
| చ. |
అనవుడుఁ గ్రందుఁగయ్యమున నప్పటికిన్ మనవారు లాఁతివా
రని మది నేర్పరింప వస మమ్మ దురుక్తము లేల యింక నా
తని మగిడింప వచ్చునె వృథాపరితాపము దక్కు నీదునె
మ్మనమున కెట్టు లట్టుల సమస్తధనంబులు వేడ్క నిచ్చెదన్.
| 124
|
| క. |
అని యొకభంగిం దననే, ర్చినయట్టులు సెప్పి తీర్చి చెలియలి నూరా
ర్చినవాఁ డై యవ్వనితకు, మనుజాశనుఁ డిట్టు లనియె మఱియుం బ్రీతిన్.
| 125
|
| సీ. |
దండకారణ్యంబు, దద్దయు హృద్యంబు శుక్రశాపమున నచ్చోటు దైత్య
వాస మయ్యెడుఁ గాన నీసమయంబున నెలవు గైకొని ఖరు నిల్పువాఁడ
నతఁడు పిన్నమకొడుకయ్యును మనము దా మనుభేద మెఱుఁగనియట్టివాఁడు
నీదెస మిగులంగ నెమ్మి వాటించు నయ్యెడ నీవు వసియింపు మిపుడ పోయి
|
|
| ఆ. |
యిష్ట మగుపదార్థ మెయ్యది యేనియు, ననుదినంబు వేడ్క నడిగి తెచ్చి
యనుసరించి నడపు మని నియమించెద, నేను గలుగ నీకు నేమి కొఱఁత.
| 126
|
