278
దశకుమారచరిత్రము
యిట్టిపనులకుఁ దొడరుట యేల? నాకు
నింత తెల్లంబు గాదె! నీ కిందువదన!148
చ. నడవడిపేర్మికిం దనమనంబున నిర్మలమైన సంతసం
బడరెడు నాకు నింక నొకఁ డారయ నీకుఁ గొఱంత పెంపుగాఁ
గొడుకులఁ గానవయ్యె దనఘుండగు నీపతి ధాతుహీనతం
బడియెడు దాని కే నొకటి పంచెదఁ జేయుము సిద్ధి యయ్యెడున్.149
వ. ఒక్క మాంత్రికుండు కొందఱికిఁ గృపసేసిన తెఱంగు గల
దే నతనికారుణ్యంబు వడసి తోడ్కొనివచ్చి మనమందిరా
రామంబులోనన మదేకసాక్షికంబుగాఁ దెరమాటున నున్న
యతనికిం ద్వదీయచరణంబు చూపి యమ్మహాత్తుచేత నభి
మంత్రితంబైన పాదమునం బ్రణయకలహవ్యాజంబున
భవత్పతియురస్స్థలంబుఁ దాఁచిన నతండును ధాతుసమ
గ్రుండును బ్రజాసముత్పాదనసమర్థుండును నగు నవశ్యం
బును నవ్విధంబు కర్తవ్యం బని చెప్పి తదనుమతి వడసి న
న్నయ్యెడం జొనిపి నీతోడి సఖ్యంబు సఫలంబు సేయు మన
వుడు నట్లు చేయం బూని య త్తపస్వినియు.150
ఆ. అతివకడకు నరిగి యవ్విధి కొడఁబడఁ
బలికి యేకతమున వలను మెఱసి
తోఁటలోని కల్లఁ దోకొని చనిన వాఁ
డొక్కతీవయింట నొదిగి యుండె.151
క. వాని నటు లునిచి చని య
మ్మానినిఁ దెచ్చుటయు రత్నమండనసుభగం
