178
దశకుమారచరిత్రము
గలయఁ జూచి దానికెలన లఘించిన
హృద్యమైన పద్య మేను గంటి.170
వ. కని తదీయార్థంబు నిరూపించిన.171
ఉ. ఏయెడ కేఁగుదెంచినను నేర్పడఁ గల్గొని చిత్రనైపుణ
శ్రీ యలవాటు చూపి తనచిత్తము దర్పకతీవ్రబాణతూ
ణాయిత మైనభంగి నిపుణంబుగ నా కెఱిఁగింపఁగోరి యీ
రే యొకరుండు వ్రాసె నధరికృతమన్మథుఁ డాతఁ డెవ్వఁడో.172
వ. అని వితర్కించుచుం చత్కాలజనితంబగు పరావలోకన
శంకాంకురంబునం బ్రచ్ఛదపటంబు పలకకు మాటు సేసి
నలుదిక్కులుఁ గలయం గనుంగొని కుడ్యంబునఁ దాంబూల
రసనిష్టీవననిర్మితం బైన చిత్రచక్రవాకమిథునం బవలోకించి
నదియునుం దత్కృతంబ కాఁ దలంచి దినముఖోచితకరణీ
యంబు లొకభంగి నాచరింపుచు నావ్రేల నొక్కవింత
ముద్రిక యున్న దాని వానివ్రేలియుంగరంబ కా నిశ్చయించి.173
క. మొగముపయి నప్పళింతును
బిగియారఁగఁ గౌఁగిలింతు బింబాధరసం
గిగఁ జేయుదు మారుఁడు విలుఁ
దెగఁ గొని యలరంపవానఁ దేల్చుచునుండన్.174
వ. అని చెప్పి యయ్యంగుళీయకంబును జిత్రఫలకముం జూపి
తత్ప్రాంతలిఖితం బైన పద్యంబునుం జదివించి నన్నుం
గలుపుకొని యి ట్లనియె.175
క. మన కెయ్యది కార్యం బా
తని నెమ్మయి నెఱుఁగవచ్చుఁ దగులంబున నె
