ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది
| చ. | ఇదియును శాశ్వతంబనుచు నిల్లును, ముంగిలి చూచి చూచుచున్, | 60 |
భావం:
దయాసముద్రుడవయిన శ్రీతరిగొండ లక్ష్మీనృసింహదేవా! అవధరించు! మానవు లనేకులు ఈ సంసారమే (ఐహిక జీవితమే) శాశ్వతమయినదనే భ్రాంతితో, తమ యింటిని, ముంగిటిప్రదేశాన్ని తరచూ ఆసక్తితో చూస్తూ, కల్పించుకొన్న సంతోషంతో జీవితాలను సాగిస్తూవుండగానే (వృద్ధాప్యం ఆవరింపగా) వృద్ధులైపోతారు. అసంఖ్యాకులయిన అలాంటి మానవులలో ఆదినుండీ మోహం (భ్రాంతి), లోభం (పిసినారితనం) మితిమీఱి వుంటున్నందువలన, అటువంటి వాళ్లకు జ్ఞానమనే ఆధారకేంద్రం (కుదురు) కానబడదు. (కోట్ల కొలది సామాన్య మానవుల జీవితాలు ఇలానే కొనసాగుతూ వుంటాయని తాత్పర్యం).
