| క. |
తరమిడి తనలో నవ్వుచుఁ
గరఁగుచు నలుదిక్కు జూచి కళవళపడు నీ
కరిరాజగమనఁ జూచిన
మరుకాఁకయె సిద్ధమనుచు మగువలతోడన్.
| 63
|
| గీ. |
పలికి మనమెల్ల నిప్పు డీపడఁతిఁ జేరి
తెలియ నడుగుడ మింకను దేటపడఁగ
ననుచు నాలోచన యొనర్చి యందముగను
బలికి రిట్లని యుషఁ జూచి భావమలర.
| 64
|
| సీ. |
ఇంతఁ జింతింపంగ నేలనే? యెలనాగ!
పలుకవే మాతోడఁ బద్మగంధి!
యెంతకార్యంబైన నే మిందఱముఁ గల్గఁ
గలఁగ నేఁటికి? నీకుఁ గలువకంటి!
కలలోనఁ బతిఁగూడఁ గులమువారలకెల్లఁ
గొదవంచు నున్నావొ కుందరదన!
యానాథుఁ బలుమఱు నాత్మలోఁ దలఁపుచు
విరహాన నున్నావొ సరసిజాక్షి!
|
|
| గీ. |
తెలియఁబల్కుము వేగమే తేటగాఁగ
ననుచుఁ బల్కువయస్యలయానసములుఁ
జూచి యెంతయు సిగ్గుతో సుదతి యపుడు
మనసు డాఁచంగనేరక యనియె నిట్లు.
| 65
|
చెలులకుఁ దనతాపకారణముఁ దెలిపి వారితోఁగలసి యుష శృంగారవనమునకు మన్మథు నారాధించుటకై చనుట
| ఉ. |
ముచ్చటమీర నాకలను మోహముతోడుతఁ గూడునాథుఁడే
యచ్చెరువొంద నాయెదుట నందముగుల్కఁగ నున్నయట్లుగా
నిచ్చటఁ దోఁచెఁ గన్నులకు నేమని? తెల్పుదు నిట్టి మోహముల్
పచ్చనివింటిజోదు పెనుబారికి నేగతి నింకఁ దాళుదున్.
| 66
|
