పుట:ఉద్భటారాధ్యచరిత్రము.pdf/334

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది

ద్వితీయాశ్వాసము

101


నిప్పు లొడిఁగట్ట నెఱిసందుగలిగిన
        సావడి కొట్టంబు చంకఁ బెట్ట
మున్నీరు దెగనీఁద మన్ను మిన్నును గూర్ప
        (మంచును గొలుప ధూమంబు) దివియఁ
గన్నుండఁగా లోనిగనుపాప వెడలించ
        బిట్టు శేషాహి వాకట్టు గట్ట


గీ.

ఱాతఁ దైలంబు పుట్టింపఁ జేతిలోన
సకలజగములు నొక్కట సవదరింపఁ
జాలి యేప్రొద్దు విటులకు జాలి యొసఁగు
కనకలతమాత మాయాప్రకారభూత.

205


చ.

పరగఁగ నెల్లవారు విటభల్లిక యంచుఁ దలంప వీటిలోఁ
జిరముగ నెన్నికం గనిన చేడియ లంజియతల్లి యిట్లు మం
దిరమునుగూర్చి వచ్చిన సుధీమణినందనమిత్రు గారవం
బరుదుగ నాసనాదుల ముదన్వితుఁగా నొనరించె వెండియున్.

206


క.

పాటలగంధులుఁ దగఁ బరి
పాటిం బాటీరచర్చ పై నెఱి నలఁదన్
జేటిక (తనచే నొసఁగిన
వీటిక) గొని యిచ్చి యతని వినుమని పల్కెన్.

207


ఉ.

మన్నన నామఱందలగు మంజులవాణికిఁ జుట్టమైన చి
ట్టన్నమభట్టునందనుఁడ వల్లుఁడ వారయ వావి నాకు నీ
వెన్నఁడు మాగృహంబునకు నేటికి రావిదె నీకు వింతయే
పిన్నవు గాన కూరుములపెంపుఁ దలంపవుగాక భూసురా!

208


క.

వానకునో పఱవునకో
పూనిక నీరాక వింతపొడమెన్ నాపై