పుట:ఉత్తరహరివంశము.pdf/242

పంచమాశ్వాసము

187

వ.⁠

అనుచు వచ్చి యచ్చిత్రరేఖ యమ్మచ్చెకంటి పచ్చవిలుతు రచ్చపట్టయిన పాన్పునం పవడించి యున్న నచ్చోటికి టోయి తప్పక కనుఁగొని.

⁠ 136

ఉ.⁠

నవ్వక నవ్వునెమ్మొగమున న్నిగుడారెడు వింతకాంతియున్ మవ్వపుఁ గ్రొమ్మెఱుంగులకు మాఱటలైన కటాక్షరోచులుం జివ్వలు చేసిచేసి యిటు చిక్కునె వెన్నెలవెల్లివేఁడికిం బువ్వులవాఁడికిం జిగురుబోఁడికి నే మనవచ్చు నీ యెడన్.

⁠ 137

వ.⁠

అని పలుకుచు నప్పొలఁతి కలికికన్నులకొలుకులం గీలుకొన్న కజ్జలజల కణంబులు దనపై దుకూలాంచలంబులం మెత్తమెత్తన యొత్తి యత్తరళలోచన కుచంబులపై ముత్తెపుసరంబులు నులి చక్కం ద్రోచి యాచంద్రముఖి యళికదేశం బునం గలయఁబడిన యలకంబులు నూలుకొలిపి తెప్పిఱినచందం బెఱింగి చిత్ర పటంబు దెచ్చితి నీదె చూడుమని యిట్లనియె.

⁠ 138

సీ.⁠

సుదతి నీమదిలోనిసొర దోఁకి మదనుండు                  తన కొండుచో టింకఁ దడవుఁ గాక కాంత నీపలుకులు గరజాణచిలుకల                  వెదకి నాలుకముల్లు విఱుచుఁ గాక పడఁతి నీచూపు లుప్పనబట్టె లాడించి                  చెలులవక్త్రములఁ బూజించుఁ గాక మెలుఁత నీయడుగులు మెలఁగ నేర్చుట చూచి                  యందెలతో మాట లార్తుఁ గాక

⁠

గీ.⁠

నాకతంబున వచ్చిననవ్వుఁబాటు మాటు వడఁ జేసి నీ కూర్మిమగనిఁ దెత్తు నిత్తు నీచిత్రపటమునం దెవ్వఁడైన మెత్తుగాక నీ చెలికత్తె మేటినేర్పు.

⁠ 139

మ.⁠

అనుచుం జిత్రపటంబు దెచ్చి హృదయాహ్లాదంబుగాఁ జూపినం గని యక్కాంత జగత్త్రయంబు సుమనోగంధర్వయక్షాప్సరో దనుజాదిత్యులసిద్ధసాధ్యవసురుద్రవ్రాతమున్ మారుతా శనసంకీర్ణరసాతలాశ్రితుల నాశాశూన్యయై దాఁటుచున్.

⁠ 140