242
దశకుమారచరిత్రము
జిగురులు పువ్వులుఁ గోయుచు
మిగిలినవగతోడ మత్సమీపంబునకున్.39
వ. అరుగుదెంచి నన్నుం గనుంగొని.40
ఉ. మోదము సందియంబుఁ దనమోమున సందడిలంగ నల్ల న
త్యాదరవృత్తి నన్ను నిజహస్తగతంబగు చిత్రరూపముం
గా దవు నన్నచందమునఁ గన్ను మనంబును నుండుదిక్కులన్
వీదులు వాఱుచుండ నరమించనిభావన చూచెఁ బల్మఱున్.41
తే. దానిచూచుట గనుఁగొని యేను జిత్ర
ఫలకయందున్న రూపంబు దెలియఁ గాంచి
మేడపైఁ జారుతల్పంబుమీఁద నిద్ర
సేయు నాచంద మగుటయుఁ జిత్త మలరి.42
క. సరసిజముఖి నవమాలిక
మరుశరముల పాలుపడుట మదిఁ గాంచియు ని
త్తరలాక్షితోడి మాటల
నరసి తెలియ నే నెఱుంగన ట్టి ట్లంటిన్.43
మ. సుదతీ! పల్లవసంచయంబు కుసుమస్తోమంబునుం జాలఁ గో
సెదు కామానలతప్తయైన యొకరాజీవాస్యకున్ సెజ్జకే!
మదనాస్త్రవ్యథ నీకు నిత్తెఱఁగునన్ మాన్పింపఁగా వచ్చునే?
హృదయాహ్లాదము చేయు వల్లభుని నన్వేషింపు మింపారఁగన్.44
క. అనవుడు నామాటల పొం
దున కెడ నాసపడి యతిచతుర యగుటం గ్ర
క్కునఁ జెప్ప నొల్లకుండియు
నను నిట్లని పల్కె నాననం బలరంగన్.45
