చతుర్థాశ్వాసము
169
సూకరంబు దఱుమ ◆ సుడివడ నొంచి
సురిఁగిన మృగముల ◆ చొప్పు నందఱును
నరిగి రెవ్వరు నిల్వ ◆ కంతట నొంటిఁ
దెరు వెఱుంగక తిట్ట ◆ దిరుగుచు నెదుర
నురగ కళేబరం ◆ బొక్కటిఁ గాంచి
తెలియక త్రోవర్లు ◆ దీనిఁ గన్గొన్నఁ
దలఁకుదు రని వింటఁ ◆ దలఁగించి బిట్టు
చిమ్మిన నది పోయి ◆ చేరువం దపము
సమ్మదంబునఁ జేయు ◆ క్షణికుపైఁ బడియెఁ
బడుటయు నమ్ముని ◆ ప్రవరుండు గోప
మడర నామీఁదఁ ద ◆ ప్పరయక నన్నుఁ
గనుఁగొని వలికె భీ ◆ కరముగ నిట్టి
వనభూమి మునివృత్తి ◆ వదలక నీతి
...... ...... ....... ....... ...... ...... .......
పన్నగశవము[1]నె ◆ వ్వగచనవైచి
ముదముననున్న నీ ◆ మోహంబుకతన
నొదవుమత్తాగొని ◆ యురియుచు నిచట
పవనాశనంబవై ◆ పడియుండు మనుచుఁ
దివిరి పల్కినఁ దొంటి ◆ దేహంబు విడిచి
యురగంబనై దుఃఖ ◆ మోర్వంగలేక
పరుసగా నమ్ముని ◆ ప్రవరు నిట్లంటి
నక్కట నాదోష ◆ మరయక నన్నుఁ
దక్కక శాపింపఁ ◆ దగునే మునీంద్ర
యెఱుఁగకచేసిన ◆ యెడ నెగ్గుపెట్టి
చెఱుప రెవ్వాని సు ◆ స్థిరశాంతమతులు
కావరంబుననేను ◆ కల్లచేసినను
గావక తెగఁజూడఁ ◆ గలదె ఘనులకు
సురుకృపాహీనులై ◆ యోపికలేక
ధరఁజేయు తపసుల ◆ తప మెట్టితపము
ధరణీశ్వరుఁడ నేను ◆ దపసివి నీవు
దొరయుదే నాకు నా ◆ తోడి భూపతివె
శబరుండు ముట్టంగఁ ◆ జాలనిభుజగ
- ↑ నెవ్వరు చనగవైచి
