174
నా రా య ణ రా వు
పర: సరే ఒప్పుకున్నామురా.
రాజే: ఇంతకూ నువ్వులేచి, పరమేశ్వరుడు చెప్పే అద్భుతమైన కథకు అడ్డువచ్చావు. వాడి ఆశయమైన కలబాల కనబడిందటగా? రూపంతో, శరీరంతో అవతారం ఎత్తివచ్చిందట!
నారా: రోహిణీదేవేనా? నిజంగా ఆ బాలికలంతా అద్భుతమైనవాళ్లే. ఒరే రాజీ! నువ్వు పోనీ పై ఆదివారం పట్నానికివస్తే మనమంతా వాళ్ళింటికి వెళ్ళవచ్చును.
రాజే: ఓహో! నన్నామె పూర్తిగా ఎరుగును. నేనంటే హడలు. ఆ కథంతా తర్వాత చెప్తా.
పరం: ఏమి లేదురా నారాయుడూ! వాళ్లు మామూలు ‘చిలుక’ లని అనుకొని టోపీ వేయాలని చూశాట్ట. కాని బెడిసికొట్టిందట. వాళ్ళు వీడంటే హడలిపోయారుట.
నారా: (నవ్వుచు) ఆరి పరమదౌర్బాగ్యదామోదరా!
పర: నా పేరెత్తకు.
రాజే: (నారాయణరావుతో) నీ పేరూ ఎత్తుకోకు. అంటే నన్నను అంతే!
నారా: నారాయణుడు వట్టి దామోదరుడు కాదురా! జాగ్రత్త!
అందరు నవ్వుకొని పడకలు వేసినారు.
౧౮ ( 18 )
ద స రా
దసరా పండుగలకు నారాయణరావు, జానకమ్మగారు, సుబ్బారాయుడుగారు, సూర్యకాంతము, రాజమహేంద్రవరములో గాపురము చేయుచున్న రమణమ్మ లక్ష్మీపతి గారలు, వెంకాయమ్మయు బిల్లలు, సత్యవతియు బిల్లలు, శ్రీరామమూర్తిగారు ఆయన కుటుంబము, అందరును జమీందారు గారింటికి రాజమండ్రి వచ్చిరి.
జమీందారుగారు స్వయముగా వెళ్ళి వీరినందరిని దీసికొనివచ్చినారు. ‘నేను రాను. మీ వియ్యపురాలుగారిని తీసుకొని వెళ్ళు’డని సుబ్బారాయుడుగా రెంత నిరాకరించినను జమీందారు భల్లూకమువలె విడిచినారుకారు.
జమీందారుగారు సుబ్బారాయుడుగారి పెద్దయల్లుళ్ళ నిరువురను దీసికొని వచ్చుటకు జాల బ్రయత్నించిరిగాని వారు రామని స్పష్టముగా జెప్పివైచిరి.
జమీందారుయొక్కయు, సుబ్బారాయుడుగారి యితర స్నేహితుల యొక్కయు ప్రాపకముచే లక్ష్మీపతికి గవర్నమెంటు ఆర్ట్సు కళాశాలలో
