పుట:Kaseemajilee Kathalu 3 Part Madhira Subbanna Deekshitulu.pdf/62

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుట ఆమోదించబడ్డది

(8)

హైమవతికథ

65

మీద గూర్చునియున్నవాడు. వేగమరండు. అని పలుకగా విని జయభద్రుండు తదీయమృదుమధురగంభీరసంభాషణముల కచ్చెరు వందుచు నంతరంగంబున నిట్లు తలంచెను.

ఆహా? యీమోహనాంగి నా భార్య అగుట నిక్కువంబ. కంటిలో మచ్చయున్నదన్నమాట వేశ్యాకల్పితము, ఈ కాంచనగాత్రిని జగన్మోహిని అనవచ్చును కాని యీ చిన్నది చెప్పుచున్న మాటలు మిక్కిలి విపరీతముగా నున్నయవి. ఇప్పుడు నేను తనపీటమీద గూర్చుని లేచి వచ్చినట్లుగా మాటాడుచున్నదే తానెవ్వరినో గూర్చుండబెట్టుకొని యాగుట్టు తెలియకుండ నన్ను జూచి యిట్లనుచున్నది కాబోలు! భళిరే! స్త్రీలు యెట్టి పనులకైనను సాహసికలగుదురు గదా? ఇదియును గాక, యిచ్చటివారి చర్యలన్నియుం జూడ వేఱొకజాడగా నున్నవి. నన్ను మాయ పుచ్చుట కిట్లనుచున్నారు కాబోలు! కానిమ్ము వీరి దంభమునకు నేను వెఱతునా? ఈలంజపడఁతి గావించు దానంబులు బుచ్చుకొని బ్రాహ్మణబ్రువు లెల్లెడలం జెప్పుకొనుచుందురు. బ్రాహ్మణులకు నీతియున్నదా?

వారి కీకక్కురితి మెండుగా నుండును. చండాలుండైనను దానమిచ్చెనేని వాని నింద్రునిగా బొగడుచుందురు. అట్టివారి మాటలు నమ్మవచ్చునా? అని అనేక ప్రకారములఁ దలపోయుచుండగా మరియు నత్తరుణి యిట్లనియె.

ఆర్యపుత్రా మీరెద్దియో మనంబున ధ్యానించుచు జాగుసేయుచున్నవారేమి? ఆలస్యమగుచున్నది. రారేమి? దానమధ్యమున జాగైనచోఁ బ్రత్యవాయము వచ్చునని యార్యులు చెప్పుదురు వడిగా రండు ప్రొద్దెక్కినది. అని పలుకగా ముఖమునం దలుక జిలుక నచ్చిలుకలకొలికి కతం డి ట్లనియె.

బోఁటీఁ నీవేటికి నన్ను మాటిమాటికి రమ్మని నిర్బంధించెదవు? నీగుట్టు దాగునని నీవిట్లనుచున్నావు కాని నిజము గ్రహించితినిలే. ఇన్ని దినంబు లెవ్వరినో పెట్టుకొని వర్తించుచు నాతప్పు మాయుటకిట్లు దానములు చేయుచుంటివి. ఇప్పుడు నేనువచ్చి చూచితినని యెద్దియో బొంకబోయెదవు కాని సరిపడదు.

ఈలంజ నియమముల కేమిలే. నేనీయూరు దాటిపోయి పెక్కుదినములై నది. నిన్ను నేను బెండ్లియైన తరువాత చూచియుండలేదు. ఇప్పుడు చూచితిని. నిత్యము నేను నీయొద్దనున్నట్లె మాట్లాడుచుంటివి. దీనికి నేనేమి చెప్పుదును. నేను రాను పోపొమ్మని పలుకఁగా అక్కలికి యులికిపడి అయ్యో! నా మనోహరునికి బిచ్చి యెత్తినది. అసందర్భముగా మాటలాడుచున్న వాడు. వేగమ దీనికి బ్రక్రియఁ జేయింపవలయు మామామను బిలువుడో యని అరచినది.

అయ్యార్పులతో అందరు తొందరపడుచుఁ దలయొకమూలకుఁ బోయి అనేకుల వైద్యులం దోడ్కొని వచ్చిరి. కుంతిభోజుడును భార్య మొదలగువారందరుఁ అచ్చటికి వచ్చిరి.

వారినందఱంజూచి జయభద్రుడు నవ్వుచు ఓహో! మీ రెల్లరకు పిచ్చి యెత్తి