భుక్త-- చూసివేశానా యేవిఁటి? నీ దరిద్రదేవతని తిట్టు.
పోలి-- గవరయ్యా, నీముణుకు నాదగ్గిర యిలా యెట్టకు. లేచిపో, నీపుణ్యవుఁంటుంది.
గవ-- నేను మా మధురవాణిదగ్గిర కూచుంటాను.
భక్త -- చూడూ, ముక్కతప్పు పడ్డట్టుంది.
పోలి-- ఆఁ! బాపనయ్య పంచాలని తప్పు పంచుతున్నావు. తప్పు పంచితే బేస్తుమీద కుదేలెట్టిస్తాను.
భుక్త-- ముక్కలు బాగా పడలేదన్నావే?
పోలి-- రెండో యేత నాలుగాసులడకూడదా?
భుక్త-- (పోలిశెట్టికి ముక్కలువేస్తూ,) యిదుగో నాలుగాసులేస్తున్నాను. జుఱ్ఱు.
పోలి-- నీయిషపచేత్తో యేస్తే, పొల్లుముక్కలే పడతాయి; మంచి ముక్కలడతాయా?
భుక్త-- తథాస్తు!
పోలి-- అలా అనకు. యెంతశెడ్డా బాపనాడి శాపనాకారం మాశెడ్డది. (చూచుకొని) శీ! భష్టాకారి ముక్కలు!
సిద్ధాం-- ఒకటి, రెండు.
పోలి-- అదుగో, అలాశెప్పితే నే వొప్పను, ఒక్కొకటి శెప్పాలి.
సిద్ధాం-- అయితేవకటి.
పోలి-- ఒక్కటీ.
మధురవాణి-- ఒకటి.
భుక్త-- వకటి.
(సిద్ధాంతి ఆలోచించును.)
పోలి-- యే టాలోసిస్తావు చేతరస! యెత్తవయ్యా.
సిద్ధాం-- నీదేంపోయింది! రెండు.
పోలి-- లాంతరేశావు. యేటెత్తను? రొండు.
మధు-- రెండు.
భుక్త-- రొండు.
(సిద్ధాంతి ఆలోచించును.)
పోలి-- యే టాలోసిస్తావు? చేతరస; యెత్తి బేస్తుగెలుసుకో.
సిద్ధాం-- నువు చెప్పావుగనక యెత్తుతాను.
పోలి-- ఆఁ! డబ్బక్కడెట్టి మరీయెత్తు. మూడో యెత్తడపుబేస్తు; గాపకవుఁందా? బేస్తుమీద కుదేలెట్టిఁ బాకీ లెట్టి, యగెయడానికా?
సిద్ధాం-- (తనముక్కలు యెత్తుముక్కలమీదవేసి) కోవఁటాడి పిలక నిగుడుతూంది!
పోలి-- తంతావాయేటి?
