లుబ్ధా-- అతగాణ్ణి మీరే తీసుకొచ్చి దొడ్డవాడని చెప్పారు? అంచేతనే అతణ్ణి నేను నమ్మాను.
రామ-- నువ్వు నమ్మితే యెవడికి కావాలి? నమ్మకపోతే యెవడికి కావాలి? అతనికి నేను పెళ్లిఖర్చులకోసం బదులిచ్చిన నూరురూపాయిలూ, అక్కడపెట్టు.
లుబ్ధా-- యెవరికిచ్చారో అతణ్ణే అడగండి. నాతో చెప్పకండి.
రామ-- సరే, నీతో చెప్పను- నీతో యిక మాటే ఆణ్ణు- మరి నీయింట్లో వక్క నిమిషం వుండను. (లేచినిలుచుని) అంతావినండయ్యా! యీ గుంటూరుశాస్తుల్లు పచ్చిదొంగ, లేకుంటే ఈ తెలివిహీనుడు యిచ్చిన రూపాయిలు సంధించుకుని, పేరైనా చెప్పకుండా పరారీ అవుతాడా? నాతాలూకు సొమ్ముకూడా పట్టుకు చపాయించాడు. వీడివైఖరీ చూడగా, రెండోపెళ్లి పిల్లనో, సూద్రప్పిల్లనో, యీ తెలివిహీనుడికి అమ్మి. యెగేసినట్టు కనపడుతుంది. గనక, ఒరే! బారికీ, ఒరే! మంగలీ, హెడ్డుగారి దగ్గిరికెళ్లి, యిద్దరు జవాన్లను తీసుకురా. వాడి వెంట దౌడా యింపిస్తాను.
(పైమాటలు అంటూ వుండగా, సిద్ధాంతి ప్రవేశించి, రామప్పంతులు మాటలు ముగించి వెళ్లిపోబోతూవుండగా రెక్కబట్టి నిలబెట్టును.)
సిద్ధాంతి-- యెక్కడికి వెళతారు? కొంచం నిలబడండి.
రామ-- యేమిటి నీ నిర్బంధం?
సిద్ధాంతి-- గుంటూరి శాస్తుల్లుగారి పేరేవిఁటో మీక్కావాలా!
రామ-- యేమిటా పేరు?
సిద్ధాంతి -- పేరి రామశాస్తుల్లుగారు. ఆయనపేరుతో మీకేం పనుంది?
రామ -- వాడు నాకుబాకీ.
సిద్ధాం-- మీకు ఒక దమ్మిడీ బాకీలేదు. ఆ నిజం నాకుతెలుసును.
రామ-- చెయ్యి నొక్కేస్తున్నావేవిఁటి!
సిద్ధాం-- వైదీకపాళ్ల చెయ్యి మృదువుగా యలా వుంటుంది? అవధాన్లుగారు యిచ్చిన సొమ్ము తాలూకు నిలవ యెంతుందో చెప్పండి.
రామ-- నువ్వెవరివి అడగడానికి? అన్న! చెయ్యినొక్కుతున్నావు! తంతావా యేవిఁటి?
సిద్ధాం-- శుభమల్లె, పెళ్లికూతుర్ని ముండా ముతకా, అంటే యెవరయినా వూరుకుంటారా?
రామ-- ముండకాదు, పునిస్త్రీయే, అంటాను; చెయ్యివొదిలెయ్యి.
(లుబ్ధావధాన్లు శిష్యుడికి కొంతయడంగా జరుగును.)
సిద్ధాం-- కోపంవొచ్చినప్పుడు, లౌక్యం మరిచిపోకూడదు. మీరు ప్రభువులూ; మేం ఆశ్రితులం. తమకిలాభించేమాట చెబుతాను, యిలా దయచెయ్యండి.
