రామ : (కూర్చుని ఆశ్చర్యముతో) యేంచేతరా? అబద్దమాడిందా.... అబద్దమాడి వుండదు.... నే వినడం తప్పు కావచ్చును... యెంచేతరా నెలరోజులాయి ఇంటికి వెళ్ళలేదు?
వెంక : యెంచేతనంటే... చెప్పకుమా పొడుం కొట్టు పెట్టుకున్నాను.
రామ : మా నాన్న గెంటేశాడా యేమిటి?
వెంక : మీ నాన్న నెలరోజులాయి వూళ్ళో లేడు.
రామ : నీ మానాన్న నువ్వు బతకాలని బుద్దిపుట్టిందా యేమిటి?
వెంక : అవును రాముడు. పొడుం మా బాగా తయారుచేస్తాను. మీ తట్టు పొడుం యిలా వుంటుందిరా. ఒక పట్టు పీల్చు
రామ : (పీల్చి) మా మజాగా వుందిరా. ఏం వేస్తావేమిటి?
వెంక : యే వేస్తానా? మకోబా పిక్క వేస్తాను... ఘుమఘుమలాడుతుంది. ఓ పెద్ద పొట్లం పుచ్చుకో... నీకు యెప్పుడు కావలిస్తే అప్పుడు పొట్లాము యిస్తాను.
రామ : వెంకన్నా! నీవు చాలా మంచివాడివిరా.
వెంక : నేను మంచివాణ్ణిరా?
రామ : అవును.
వెంక : మరి నన్నెందుకు కొట్టావు?
రామ : బుద్ది తక్కువచేత !
వెంక : మరెప్పుడూ కొట్టవు గద?
రామ : కొట్టను.
వెంక : రాముడు ! నువ్వు మునసబు పనిచేస్తూ వుంటే నేను వచ్చి, “వారె రాముడు!” అని పిలుస్తాను. కోప్పడవు గద.
రామ : కొప్పడను... యింటికెళ్ళిపోయిరా!
వెంక : అమ్మా.. నేను రాన్రా.
రామమూర్తి : యిన్నాళ్ళు అన్నదమ్ముల్లా ఉండి, యిప్పుడు వేరుంటావురా?
వెంకన్న: చీపురుగట్ట ... (అని వీపు తడుము కొనును.)
రామమూర్తి : నీకేం ప్రాలుబ్దం. చీపురుగట్టతో స్వయం యిల్లు తుడుచుకోవడం... వంట చేసుకోవడం నాకేం మనస్కరించలేదు.
గురుజాడలు
482
కొండుభొట్టీయము