కరటక: అయితే తలుపుతీయ్యవషయ్యా?
లుబ్ధావ: తీసేదిలేదు పంతులుగారి యింటికి వెళ్లండి.
కరటక: ఇది లుబ్ధావధానులగారి యిల్లుకాదూ.
లుబ్ధావ: ఇదికాదు, ఇదికాదు. అవతలవీధి.
రామప్ప: (తెర యవుతలనుంచి) అవధాన్లు మామగారూ
లుబ్ధావ: పంతులుగారా - యేమిటి యిలాగు వచ్చారు.
రామప్ప: కొంచెము పనివున్నది.
లుబ్ధావ: మీకు రోజూ రెండుఝాముల రాత్రప్పుడు పనిగలిగే వుంటూ వుంటుంది. నేనెంతమాత్రం వప్పేదిలేదు.
రామప్ప: ఇందాకా మన మనుకున్న ప్రకారం వ్యవహారం ఒకటి ప్రశస్థంగా కుదిరింది.
లుబ్ధావ: ఊఁ అలాగనా? సరే. అమ్మీ తలుపుతీయ్యవే.
(మీనాక్షి ప్రవేశించి తలుపు తీయుచున్నది. )
రామప్ప: ముండాకొడుకు ఎన్ని గడియలు వేశాడయ్యా.
(రామప్పంతులు, కరటకశాస్తులు, ఆడువేషముతో శిష్యుడు, ప్రవేశించుచున్నారు. )
లుబ్ధావ: దయచెయ్యండీ అవధానులుగారూ దయచెయ్యండి. ఈ పిల్ల మీ కుమార్తా యేమిటండీ?
కరటక: అవునండీ. దీన్ని యెవరికయినా సమర్పించి ఋణవిముక్తుణ్ణి అవుదామని ఆలోచిస్తున్నాను.
లుబ్ధావ: కన్యాదానం చేస్తారా ఏమిటండీ?
కరటక: తమకు తెలియని ధర్మము ఏమిటున్నది - దాని ప్రక్రియ అంతా పంతులుగారితో చెప్పినాను.
రామప్ప: మూతముప్పిడి యెందుకుమామా, పన్నెండువందల రూపాయలకు నిర్నయించినాను.
లుబ్ధావ: తమరు యోగ్యులు పిల్ల నమ్ముతారండీ? గవర్నమెంటువారి రూల్సు వున్నదే అమ్మ కూడదని. మా గిరీశం చెబుతూ వచ్చేవాడు.
మీనాక్షి: యిన్నిరూల్సు యెరిగివుండేనా చచ్చే ముసలిగాడిదకొడుక్కి నన్ను అమ్మేవు.
రానుప్ప: ఈలాంటి పెద్దవేషాలు వేస్తే మామా, నేనూ యీ పనిలో జోరుకోను.
గురుజాడలు
159
కన్యాశుల్కము - తొలికూర్పు