పుట:Bhoojaraajiiyamu.pdf/226

మాదిగవాని కథ

165

క.⁠

వాఁడును గేవలపురుషుఁడు గాఁ డెవ్వఁడొ, యంత్యజుండు గాఁ గత మేమో, పోడిగ వినవలయు నినున్ వేఁడెదఁ జెప్పు మని జాహ్నవినిఁ బ్రార్థించెన్.

⁠ 190

వ.⁠

అట్లు ప్రార్థించి యడిగిన నమ్మహానది యతని కి ట్లనియెఁ 'దొల్లి గౌతమీ సింధుపమీపంబున నొక్కపసులమంద యుండ నొక్కనాఁ డయ్యేటివెంట నీటివడిం బడి యొక్కగర్భిణికర్కటి వచ్చి యచ్చో నొక్కబొక్క గావించు కొని యుండుడు దానిమీఁద నచటి గోపాలుఁ డొక్క పాలకడవ యిడిన నది ప్రమాదంబునం దిగిలి తత్ప్రదేశంబు జొబ్బిలం దడిసె నంత.

⁠ 191

క.⁠

ఆకర్కటిగర్భమున న నేకంబులు పుట్టెఁ బిల్ల, లీనుచు మృతయై పోక యది యేమికతమున నో క్రమ్మఱ బ్రతికి యుండె నొగిఁ గర్కటియున్.

⁠ 192

అ.⁠

అట్లు పుట్టి పిల్ల లాదుగ్ధపూరంబు వలనఁ దోఁగి కమ్మ వలచుచున్న మంచిమృత్తిక దిన మఱికొన్నిదినముల నంతవట్టు దెగిన నరుచి పుట్టె.

⁠ 193

ఉ.⁠

అం దొకయర్భకంబు దమ యమ్మకు నిట్లను 'నాదుజిహ్వ కే చందమొ మున్ను వోలెఁ జవి చాలదు మృత్తిక రోగ మెద్దియుం బొందదు దీపనాగ్నియును బుటక మానుట లేదు నా కయో యిందఱి కి ట్లనో తలఁప నేమి యుపద్రవమో తలంపఁగన్.'

⁠ 194

చ.⁠

అనవుడుఁ బుత్రుతోడ దరహాస మెలర్పఁగ నెండ్రిలేమ యి ట్లను 'విన వన్న! పట్టి! యిది యచ్చపుమంటిగుణంబు [1]గాదు ; తోఁ చిన దొక దోష మేమియును జెప్పఁగఁ జొప్పడ, దొక్కకారణం బున రుచి వుట్టె, యామిసిమి పోయినఁ గ్రొత్త యొనర్చె జిహ్వకున్.'

⁠ 195

వ.⁠

అని యమ్మన్ను మున్ను పయఃపూరంబువలన రుచిసారం బగుటఁ దెలిపి 'నీవు పుట్టినకోలె నదియ సేవించి పెరిగితి గానఁగేవల మృద్భక్షణం బెఱుంగ

⁠

1. గాని