పుట:Bhoojaraajiiyamu.pdf/203

142

భోజరాజీయము ఆశ్వా 6

ఉ.⁠

కావున నిట్టిలాఘవము గానుపకుండఁ బ్రభుత్వమున్ గుణ శ్రీ వెలయంగ సజ్జనులఁ జెంది తదీయహితోపదేశముల్ నీ విమలాంతరంగమున నిల్పుము, కాని నిరర్ధగోష్ఠికిం బోవకు మయ్య! [1]దుఃఖములఁ బొందకు మయ్య! వివేకహీనతన్.'

⁠ 36

చ.⁠

అని తగ బుద్ధిఁ జెప్పెడునిజాంబఁ గనుంగొని తత్తనూజుఁ డి ట్లను 'నిది యేమి తల్లి! యిటు లాడెదు? విప్రుఁడు నిన్ను నర్థకాం క్ష నొకని కమ్మెనో, తనదు గాదిలిపుత్రికి నీ దలంచెనో, యెనయఁగఁ బుణ్యకాలమున నెవ్వరికేనియు ధార వోసెనో.

⁠ 37

ఉ.⁠

నీ వెట పోయె దేను నట నీవెనుకం జనుదేరఁజాలనే గోవును గ్రేపుఁ దల్లి మఱుఁగుల్గ నొనర్చువివేకహీనుఁ డే ఠావునఁ గల్గునే! కటకటా నను డించి యథేష్టబుద్ధిమైఁ బోవుతలంపు నీ కెటులు పుట్టె విచారము చాలదో కదే.'

⁠ 38

వ.⁠

అనినఁ గ్రేపుమాటలకు మిక్కుటం బగునక్కటికంబు మనంబునం బొడమ నగ్గో వి ట్లనియె.

⁠ 39

క.⁠

'ఇవ్విప్రవరేణ్యుఁడు నను నెవ్వరికిని నొసఁగఁ డేన యేఁగెద విను మం' చవ్వివరము సర్వంబును నవ్వత్సముతోడఁ జెప్ప నది కడు భీతిన్.

⁠ 40

క.⁠

పిడు గడిచినక్రియ, నీటెం బొడిచినగతి, గుండె పగిలి భూస్థలిమీఁదన్ బడి పొరలు , దన్నుకొను; ను గ్గడువుగఁ గన్నీరు నించు, గడగడ వడఁకున్.

⁠ 41

క.⁠

'బే' యనుఁ, దల్లీ! నీ వెట పోయెద?' వను, 'నన్ను డించి పులివాతఁ బడన్ బోయెదవే?' యను, 'జెల్లం బో' యను, 'నిం కేటి బ్రతుకు పో నాకు' ననున్.

⁠ 42

1. దుర్గముల