పుట:Bhoojaraajiiyamu.pdf/182

పావకలోముని కథ

121

⁠

నున్నాఁడు నిదుర వోవుచుఁ గన్ను దెఱవఁ డాఱునెలలు గడచన కున్నన్.

⁠ 75

తే.⁠

కలదు వీనికి నొక చమత్కార మనఘ! యితర పురుషుఁ డిచ్చోటికి నేఁగుదెంచె నేని యొక జాములోనన మాను నిదుర వాఁడు వధియించు నెంతటివాని నైన.

⁠ 76

క.⁠

కావునఁ బదివే లైనను నీ వీ యెడఁ దడవుగాఁగ నిలువవలదు పొ మ్మా' వెస ననవుడు ని ట్లనుఁ బావకలోముండు కార్యబంధురుఁ డగుచున్.

⁠ 77

ఉ.⁠

'చెచ్చెర నాకు నీ వెఱపు చెప్పకుఁ డేను స్వయంవరంబునం దెచ్చిన కన్య నీ యసుర దెచ్చె వెస న్ననుఁ గానకుండ! నే వచ్చితిఁ దన్నిమిత్తమయి, వాని వధింపక రిత్త వోవ; మీ రిచ్చట నిట్టు లుండఁ గత మెయ్యది చెప్పుఁడ నాకు' నావుడున్.

⁠ 78

ఉ.⁠

ఖేచరుఁడై నిశాచరుఁడు కేవలసాహసుఁ డొంటి వచ్చి మా యాచణభావ మేర్పడఁ ద్రియామల నిద్రిత లైన రాజక న్యాచయముం గ్రమక్రమమునం గొనివచ్చి దురాత్ముఁ డిందులో వైచిన వాఁడు తా నటె వివాహము గాఁగలఁడట్టె మీఁదటన్.'

⁠ 79

క.⁠

అని తమ తెఱఁగంతయుఁ జె ప్పి 'నరోత్తమ! యిందు వచ్చి పెక్కండ్రు నృపుల్ సని రిట మున్న యమాలయ మున కి ద్దానవునిచేత బుద్ధిరహితులై.

⁠ 80

వ.⁠

కావున నీ యసురాధముండు లేవకమున్న నీ వెందేని యరిగి ప్రాణంబులు రక్షించుకొనుట ల గ్గట్లు కొక యోపుదేని వీని వధించి నిన్నును మమ్మును రక్కసుబారిఁ బడకుండఁ గాపాడునది' యనిన న ప్పావకలోముండు తీవ్ర ధాముండునుంబోలెఁ బ్రతాపదీప్తుం డగుచు నచ్చోటు వాసి వచ్చి కుంభకర్ణుండు వోలే నిద్రించియున్న యసురకు దీర్ఘనిద్ర గావింపం బూని కదిసి యి ట్లున్న యునికిన వధియించుట పౌరుషంబు గాదని యమదండంబువోని యంఘ్రిదం

⁠