అం 3]
భారత రమణి
వినో-- అభయము నీకు వలదు. తెలియనీయను. (పోవును)
మాన--అనాధరక్షకా! ఆపదుద్దారకా! రక్షింపుము (దేవేంద్రుడు వచ్చును)
దేవే--వంట యింక కాలేదా?
మాన--అయ్యో! మఱచితిని.
దేవే-- మీరు నన్ను ఇంట నుండనీయరా?
మాన--క్షణములో వంట చేసెదను బాలుని సమాచార మేమైన తెలిసినదా?
దేవే-- నా ప్రాణము తీయక పొమ్ము...(ఆమె పోవును) చిన్నవాడు చెఱలో పడినాడు పోనీ తండ్రిగారి అప్పు తీర్చి కౌపీనము కట్టి వాడవాడల తిరిగెదను భార్యయు, ఇద్దరు కూతుళ్ళును మిగిలెదరు వారికిని ఇదే గతి కొడుకు కూటికై బెంగగొన నక్కరలేదు. అదియు మేలే.
(సుశీల వచ్చును)
నీవేల వచ్చితివి? పొమ్ము
సుశీ--సదానందుడుగారు మీతో మాటలాడ వలె నని వచ్చియున్నారు.
దేవే--ఇతడు నన్నుబ్రతూకనీయడు, ఇప్పుడు వీలు లేదని చెప్పుము. నా ఒంట్లో బాగుగలేదని చెప్పుము...ఊ పోనీ, రమ్మనుము..(ఆమెపోవును) దేవేంద్రునికొడుకు చెఱలో పడెనని దేశమంతటను వ్యాపించినది. నాగుండె నీరగు