అపూర్వబ్రహ్మచర్య ప్రహసనము 24
మోహి -- నీవునా మొగుడువని నేనిప్పుదందరితోనూ చెప్ప వచ్చును.
కర -- (నవ్వుచు) నీమొగుడా! ఈహాస్యం కొంచెంసేపు చాలించు. అదియెల్లప్పుడూ పనికిరాదు.
మోహి -- నీవునాకు మొగుడవడం హాస్యమా? ఇన్నాళ్ళ నుంచీ మనం మొగుడూ పెళ్లామూ కావడమంతా యిప్పుడు హాస్యమయిపోయిందీ? (అనిమొగమునకు కొంగడ్డముపెట్టుకొని యేడ్చుచు) మంచిది యిప్పుడు నీవునన్ను విడిచిపెడితే నాకు మొగుళ్ళు దొరక్కపోరులే. నాకు యిలాగంటిమొగుళ్ళు లక్షమంది దొరుకుతారు. నీవు వదిలిపెడితే రేపుయీపాటికి నేను విధవావిహాం చేసుకుంటాను చూడు.
కర -- (తనలో) నేనుయిప్పుడు దీన్ని సముదాయించక పోయినట్టయితే కార్యంచెడుతుంది. (తనయజమానుఁ డాగదిలోనున్నాఁడని సైగచేయుచు మెల్లగా) నేను నీ పెనిమిటినే. అందుకు సందేహము లేదు. కాని నాయజమానుడు - నేను స్వతంత్రుణ్ని అయితే - క్షమించు తెలిసిందా?
మోహి -- నాకుతిన్నగా తెలిసిందికాదు కాని వక్కముద్దు పెట్టు క్షమిస్తాను.
కర -- (తలుపు కేసిచూచి తనలో) నేను చొరవచేసి వక్క ముద్దు పెట్టుకుంటాను.
మోహి -- యేమి యింకాముద్దుపెట్టుకోవాడానికే అనుమానిస్తూవున్నా వేమి? పోనీ! నేను యిప్పుడుపోయి నీదుర్మార్గమంతా అమ్మగారితో మనవిచేస్తాను.
కర -- ఓభగంతుడా!
మోహి -- నేనుపంతులుగారితోకూడా చెప్పుతాను. ఆయన బహుదొడ్డవాడు. నీవలె నన్నాయన అనాదారణచెయ్యడు.
