అపూర్వబ్రహ్మచర్య ప్రహసనము 11
మోహి -- (తెల్లపోయి నిలుచున్నది.)
రామా -- ఆచిన్నదాన్ని మాటలోనే యిక్కడికితలవని తలంపుగారప్పించినావు! ఈమెకు వెయ్యేళ్ళు ఆయుస్సున్నది.
కర -- (తనలో) అయ్యో! నాకొంపమునిగింది.
మోహి -- కరటకా! నన్నుక్షమించు. నేను అసమయంలో వచ్చినాను.
రామా -- అసమయంకాదు మంచిసమయంలోనే వచ్చినావు. నాభార్యవూళ్ళోలేదు, ఈరెడ్డి నిన్నురమ్మన్నది నానిమిత్తమే.
కర -- (మోహినితో రహస్యముగా) ఇతఁడే నాయజమానుఁడైన రామా కాంతముపంతులు. మనరహస్యంజాగ్రత.
రామా -- సుందరీ! నీపేరెవరు?
మోహి -- నాపేరు మోహిని. నేను మీపాదసేవకురాలను.
కర -- (రహస్యముగా) ఇతనికి పాదసేవకురాలవా? నీవు అలా అనబోకు.
మోహి -- నేను నిజముగా సేవకురాలనుకాను. గోదావరి యొడ్డున కాపురమున్న ముసలిగంగమ్మ కూతురిని.
రామా -- ముసలిగంగమ్మకూతురవా? పాపము! మొగుడు పోయినప్పటినుంచీ జీవనానికి జరగక గంగమ్మ చాలాయిబ్బంది పడుతూవున్నట్టున్నది. మీరు నిర్విచారంగా వుండండి. మీయిద్దరినీ నేనేపోషిస్తాను. నీవు మాపిల్లవాళ్ళను యెత్తుకుంటూ వుందువుగాని. నీతల్లి నీతోవుంటుంది. మీరు రేపువచ్చి మాతోటయింట్లో దిగండి కరటకా! నీవు వీరి సంరక్షణ కనుక్కుంటూవుండవలెను.
కర -- (లేచి మోహినికిని రామాకాంతము పంతులకును నడుమవచ్చి మోహినిని పొమ్మని సైగచేయుచు) మీకు పిల్లలు లేనిదీ యేపిల్లల నెత్తుకొంటుంది?
