స 9 ధి - ప్ర, క ర ణ ము. 393 ముగ లోపించును. కన్ను, చెన్ను, మొదలగు శబ్దములమిద నెట్లో య ప్లే క్ష్సీనిమివాఁగను గసడగవా దేశనుగును, గాని సరళాదేశము రాదు. ఈ గ స డ ద వా దేశము పూర్వకవులయందు కనఁబడుచున్నను, దరువాతికవు లొకప్పడు নতToROR) ద్రుత ప్రక ృతికములుగఁ దలంచి సరళా దేశము చేయు మొదలిడిరి. ఆంధ్రుశబ్దచింతామణి యట్లు సరభౌ దేశమును గవులు చేయుచుండిన కాలము నాఁటిది. కావున నే తాను, నేను పదములవై గ స డ ద నా దేశమును ని పే. (10) “కొన్నియెడలఁ ఔ, వూణిక, పయోగంబులO , దుతుబున للتسميا (تنہا x" పరుగు చో ॐ (*?- చూప రైుడి ' ఉదా. ఆతని బె గ్ర ※ ポ、× కచ్చు పరబగు చో ద్వి |్వంబు చూపట్ట é念でで, ఆతనిథైర్యశ న్నగు ר ډگ مسـ దుగ (భార. ఆగ. I.): స్వమున్నతని దిన్యకళామయమంచు (భౌగ, స్క_. VII.), సర్వా గుని న్ననూ (ఉ. హరి, VI); పయ్యెదకు న్ననువైన చేతుల (వును. III.): &oభమునొందె, న్నివ్విధమున (ఉ. హరి. VI); తార్కొన్న చోట్ల బలె, న్నుగు శోభా విభ వాకరంబులగుచు (šv. VII.); త్రుదియ రు న్నిది నౌకుఁ జెప్పము (పద్క. க், ஐ. 1. 157); పిట్టవలెం yూరలి పొరలి పిలుచు న్నిక నేనెట్టు భరియింతు (ఉ. నై, పు. 25); శ్రీయుతుఁడై యన్యులకు, న్నేయెడఁ గీడాచరించు (కుచే III. 55); ఇట్టి ప్రయోగముల నెన్నిటినై_న నీయనచ్చును. న్యవహారమున రెండున్నర' నెుదలగురూపము లిట్టు కలిగినవే. (11) “తిఱచుగఁ గిర్మధారయ సమాసంబునం బెన్వాదుల కడహల్లున కచ్చుసిరబగు నపుడు ద్విత్వంబు "థానంుడి యెడి'. ఉదా. పెను+ఆరదము.పెన్నరదము, మొదలైనవి. (12) “ప్రాసంబున ను వ్రారంబు పరంబగుచో ను కారా దేశంబగు' - పౌఢవ్యాకరణనయి. ఉదా. కమ్మని లతాంతములకు మ్మొనసి (భార. ఆది. VII) : మొదలయినవి. (18) నచ్చుచున్నవాఁడను వ౧క్రిటి క్రియో యాసనులోని తుది నునర్ణ 3১৩S PRO, ‘వచ్చుచున్నవాఁడన్ ' లోని నకారపు పొల్లగాని ద్రుతిమగును. దానివైఁ బరుపనులు సరమైనచో సర భా దేశమును బిందు సంశ్లేషనులును అనసానము సరనుగునపుడు లోపమును గలుగును ‘వచ్చుచున్నాను' వంటి క్రియారూపములలో గూడ ను' వళ్లను వ్రుతి మే కావలయును. దానిపై పరుషములను నవసాననును బరమైనప్పడును గాంధికభాషలో సర శ్లా దేశ బిందు సంకేసములును, లోపమును కానంబడవు. కాని, వ్యనహారమున মত = (v) కార్యములు కలుగుచున్నవి. “ఇదుగో వస్తున్నా; వస్తున్నాఁగదూ; ‘వస్తున్నా8 50