మైలపోలు రాసెనీకు మాయరాత రాసెనెవడూ
మామిడాకులు దెచ్చెనీకు ఇస్తరాకులు వేయడెవడూ
బంతిలింతా కూడుబెట్టే మనుషులేరని అడుగుతుంటే
బండమీద బువ్వబెట్టిండ్రా మాయన్నలారా
తుండుగుడ్డల గట్టుకొమ్మండ్రా మాయన్నలారా
మానవత్వం జాడ నువ్వమ్మా సాకలోల్ల తల్లి
మనుషులల్లా కుల్లు ఉతుకమ్మా నా పల్లెతల్లి ॥ఊరికంతా॥
మనిషి ఇచ్చిన మైల ఇంటిల మల్లెపువ్వయ్ నిండుతావు
మనిషి మనిషి ఏడ్చినువ్వు కన్నపేగును కదుపుతావు
ఇంట్ల మనిషే పోయినట్టు సింతజేసి గడుపుతావు
ఇంటి ముందల బూడిదెత్తి ఇల్లు వాకిలి ఊడ్చుతావు
గాజు మెట్టే పసుపు కుంకుమ సేతులల్లో రాలుతుంటే
కంట గంగ ఉబికి వచ్చిందా సాకలోల్ల తల్లి
కట్టడొడ్లు కడుపు ఎండిందా నా పల్లెతల్లీ
మానవత్వం జాడ నువ్వమ్మా సాకలోల్ల తల్లి
మనుషులల్లా కుల్లు ఉతుకమ్మా నా పల్లెతల్లి ॥ఊరికంతా॥
సెరువు నీల్లను దొక్కినామా సెల్కపాలు అడిగినామా
మాయజేసీ గుంజిన మా మాన్యమేదని అడిగినామా
సెరువుకిందా నీటి మడుగుల సాకిరేవు సాకెరేగా
మస్సిబొంతలు మైలగుడ్డలు మాసినూరు జాతరేగా
సౌడు సున్నం సాకలడుగు సగం బొందల బతుకుతుంటే
సాయమున్నది అలుపు కూతేనా సాకలోల్ల తల్లి
పొద్దుగూకులు ఎండ నీదేనా నా పల్లెతల్లి
మానవత్వం జాడ నువ్వమ్మా సాకలోల్ల తల్లి
మనుషులల్లా కుళ్ళు ఉతుకమ్మా నా పల్లెతల్లి ॥ఊరికంతా॥
అంబటి వెంకన్న పాటలు
362