షష్ఠాశ్వాసము
279
| | దిక్కు గలదె బేల! త్రిమ్మరు టది యేల | 68 |
| ఉ. | నావుడు భూవరుండు మునినాథ!ననుం గృపఁ జూచి పల్కుచో | 69 |
| ఉ. | ఈయెడఁ గర్మభూమియగు డెవ్వరికైనను బుద్ధి నేర్పునం | 70 |
| క. | ధాత మును నోరుఁ గన్నులుఁ | 71 |
| క. | ఉత్తముఁ డుద్యోగఫలా | 72 |
| వ. | అట్లయ్యును మానుషకృత్యంబున కుపహతి గలదు గాని దైవకృతంబునకుఁ జేటు లే దని మున్ను నాకుఁ బ్రసన్నుండైన పరమేశ్వరునిమీఁద భారం బిడి నిశ్చింతుండ నై చరియింపుదు. | 73 |
| ఆ. | లావు లేని వేళ దైవంబు గలిగిన | |
