చతుర్థాశ్వాసము.
187
ఏమిటికి ముకుందుఁ డిటు బుట్టె సత్య
కాముఁ డౌ నతనికిఁ గార్య మేమంత
తానెఱుంగఁడె తను ధర నెవ్వఁడైన
నేను న న్నెఱుఁగకున్కి కి హేతు వేమి
వినుతియో నిజమైన వినఁగ నా క్రమము
వినుపించు మంతయు వివరంబుగాఁగ
నావు డాగురుఁడు లేనగ విగురోత్త
భావించి వినుమని పరిపాటి దొడఁగి
మును దక్షుడన్ బ్రహ్మ ముక్కంటి కొసఁగెఁ
దనకూతు నదె సతి దా నయ్యె నాఖ్య 270.
యాదేవి పుట్నింటి కరిగి జన్నమున
నాదరించక తండ్రి యవమతి సేయ
నలుక యోగాగ్నియం దమ్మేను విడిచి
చలిగట్టు కన్యయైఁ జనియించి శివుఁడె
పతిగాఁగ వేఁడి తపంబు సల్పుచును
ప్రతిన మీరంగ నా ఫాలలోచనుఁడు
తనదేవిఁగా కొకతరుణిఁ బెం డ్లాడ
నని వ్రతంబూని హిమాచలంబునను
నిలిచి స్థాణువుమాడ్కి నిర్నిద్రుఁడగుచు
నలరి దిగంబరుఁడై కొన్ని యేండ్లు280.
తపసియై యుండఁగాఁ దారకాసురుఁడు
విపరీతబుద్ధిచే వెన విజృంభించి
మానంబునన్ సురమండలి నెంచె
వాని నోర్వఁగలేక వనజసంభవుని
కడ కేగి సురలు నాకలఁకఁ దెల్పంగ
