పుట:విష్ణుపురాణము (కలిదిండి భావనారాయణ).pdf/125

⁠

త్యము నుదయంబు, నస్తమయ మందుటలేదు త్రయీమయాత్ముఁ డ ర్యముఁడు త్రిమూర్తిరూపుఁడు సురస్తుతిపాత్రము సుమ్ము సువ్రతా.

⁠ 156

చ.⁠

సుముఖత శుక్లపక్షమున సోముఁడు భాస్కరు భాన్వనుప్రవే శమహిమ వృద్ధిచేఁ బొలిచి శ్యామలపక్షమునన్ గళల్ యథా క్రమమున దేవతాపితృపరంపర కిచ్చుఁ గళాసుధాశన ప్రముదితులై సుఖింతురు శుభస్థితి వారును ధీరపుంగవా.

⁠ 157

వ.⁠

దేవతలకుఁ బక్షతృప్తియు, పితరులకు మాసతృప్తియు, మర్త్యులకు నిత్యతృప్తి యుం జేయుచు నర్కుండు ప్రవర్తించు.

⁠ 158

సీ⁠

మూడుచక్రములు సోమునిరథంబునకును, కుందాభములు పదిఘోటకములు కుడికడ నెడమదిక్కునఁ గట్ట నత్తురం, గము లారథంబు వేగమునఁ దిగుచుఁ దనకు నాధార ముత్తానపాదసుతుఁడుగా దిన మొక్కఋక్షమున నుండి చరియించు నవసుధాకిరణుండు సురకోటికళలు ద్రావిన రెండుకళలు చిక్కి

⁠

గీ.⁠

సలిలములు చొచ్చి వీరుదుచ్చయము చొచ్చి యర్కమండలిఁ జొచ్చు నయ్యర్కుకిరణ మొక్కటియె తన్ను గ్రమవృద్ధి నొందఁజేయ, గగనవీథి యథాపూర్వగతిఁ జరించు.

⁠ 159

వ.⁠

చంద్రుండు జలవీరుత్సూర్యమండలంబులు చొచ్చినకాలం బమావాస్య యనం బరఁగు. అందును వీరుత్తులు ఛేదించిన నొక్కయాకైనం గోసిన బ్రహ్మహత్యా ఫలంబు నొందుదురు. సౌమ్యులును బర్హిషదులును అగ్నిష్వాత్తులును అనఁ బితరులు మూఁడుతెఱంగులవారలు. వీర లమావాస్యనాఁ డపరాహ్ణకాలం బున సూర్యగతుండగు సోమునికళాద్వయంబును బానంబు సేయుదురు. అది స్వధామృతం బనం బరఁగు. అందువలనఁ బరమనిర్వృతిం బొంది మాసతృప్తు లగుదురు. ఇట్లు దేవపితృగణంబులు దృప్తులు జేసి యమృతమయంబు లైన శీతలపరమాణువులచే [1]వీరుదోషధులు నిష్పాదించి వానివలనను బ్రకాశాహ్లా దంబులవలనను మనుష్యపశుకీటంబుల నాప్యాయనంబు నొందించుచు హిమాంశుండు కీర్తితుం డగుచు నుండు.

⁠ 160

గీ.⁠

అవనిదేవ పిశంగవర్ణాష్టతురగ, వాహ్యమై సర్వసన్నాహవంతమై ప్ర శస్తి గాంచినరథముపైఁ జంద్రసుతుఁడు, బుధుఁడు వెలుగొందు లోకసంపూజ్యుఁ డగుచు.

⁠ 161

క.⁠

సవరూధం బనుకర్ష, స్తవనీయం బష్టభూమి జ తురగవాహ్యం బవలోకనీయమును నగు, ప్రవిమలరథ మెక్కురవి తిరం బగు కణఁకన్.

⁠ 162

గీ.⁠

అరుణసంభవపద్మరాగారుణాష్ట, తురగసంవాహ్యకనకబంధురరథంబు తెలివి దళుకొత్త నెక్కు దేదీప్యమాన, మణివరోద్భాసితగళుండు మంగళుండు.

⁠ 163

1. వివిరుదోషాదులు