| తే. | గలిగి యతనుఁడవై జగంబులకు నెందు, గానఁగారాక మెలఁగుతస్కరుఁడ వీవు | 110 |
| క. | పృథివిఁ బరాశరకులని, ర్మథనునితనయుఁడవు నీవు మఱి గుణి వగుదే | 111 |
| తే. | తండ్రిపగ మాన్చు టుచితంబు ధరణియందుఁ, దనయులకు నెల్ల నది యబద్ధంబు చేసి | 112 |
| క. | మదమునఁ బొదలుచు నింతయు, నొదుఁగక బ్రహ్మాపరాధ మొనరించిననీ | 113 |
| శా. | లోనం జుట్టమపోలె వర్తిలుచు నిన్ లోకాపకారానుసం | 114 |
| తే. | విను మనోజాతసడ్డకుఁ డనుచుఁ దనకుఁ, గన్నుగాఁ జూచి తల నిడుకొన్నహరునిఁ | 115 |
| ఆ. | మేనమామ యనుచు మానుము సఖ్యంబు, వరుసగాదు శ్వేతకరునితోడ | 116 |
| తే. | అనుచుఁ దనుఁ జాల వెతఁ బెట్టునసమశరుని, నింద గావించి మఱియు నయ్యిందునదన | 117 |
| చ. | జ్వలనునిచెల్మి చేసి కలుషంబునఁ జిల్వలనిఱేకోఱలం | 118 |
| చ. | అజపదలీల గాంచి సకలాగమపద్ధతులన్ మెలంగుచుం | 119 |
| ఆ. | పవనశశియు నీవుఁ గవగూడి రాజన, మొప్ప మిన్ను ముట్టి యూరకున్న | 120 |
| చ. | అని వచియించి యామధుకరాలక జాలక మేను మీనకే | 121 |
