Jump to content

పుట:మత్స్యపురాణము.pdf/78

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది

మత్స్యపురాణము

75


తెలి వణంగినచోట ధృతిఁ జాఱు నొయ్యన
       చెదరిన ధైర్యంబు పదిల ముడుగు
బదిలంబు నుడిగినఁ బండితులకయినఁ
       గలుగదు జ్ఞానంబు గల్గెనేని
నిలువగానేర దయ్యది బలిమి గలిగి
యట్టిసుజ్ఞానవిరహితుండైన నరుఁడు
విపులసంసారకూపంబు వెడలలేక
భ్రాంతుఁ డగుఁ గర్మపాశాభిబద్ధుఁ డగుచు.

64


గీ.

అట్లు కావున సంసారమందు సుఖముఁ
బొందుమానవులకునెల్ల పువ్వుబోండ్లు
కారణంబులు దుష్కృతాగమనములకుఁ
బ్రత్యయంబులు మోక్షవైఫల్యములకు.

65


క.

తనయునిమూలంబుననై
నను మోక్షము గలుగుననిన నానాఁటికి ద
త్తనయుఁడు దుష్పథమునఁ దిరి
గినఁ గలుగునె భుక్తి ముక్తి కీర్తులు జగతిన్.

66


వ.

అ ట్లగుటంజేసి సమ్యగ్జ్ఞానసమేతుండగు మానవోత్తమునకు బ్రహ్మచర్యా
శ్రమంబె కైవల్యప్రాప్తికిఁ గారణంబును, పితృదేవతాతృప్తికిఁ బ్రథాన
కారణంబును నగుఁగాని యితరోపాయంబులు గైవల్యప్రాప్తికేని పితృ
తృప్తికేని కారణంబులు గావని పలికినఁ బితృదేవతలయందు దేవలుని
జనకుండు హర్షితుండై తనయుని నవలోకించి యిట్లనియె.

67


ఉ.

భూవలయంబులోనఁ బరిపూతచరిత్రుఁడవై శమంబునన్
గోవిదులెల్ల మే లనఁగఁ గోర్కెఁ జలింపక నిశ్చలుండవై
నీ విటు బ్రహ్మచర్య మతినిర్మలవృత్తిఁ జపించుచుండఁగాఁ
బావన మయ్యె మాకులము భాసురపుణ్యసమేత! పుత్త్రకా!

68


క.

ఇలఁ బుణ్యకీర్తనుండన
వెలయంగ గృహస్థధర్మవిఖ్యాతుఁడవై