| ఉ. |
నావిభునాజ్ఞ లే కునికి నాతప మంతయు రిత్త యై చెడుం
గావున నిన్ను భస్మముగ గాఢతరోక్తి శపింప నిఫ్టు యు
ద్ధావని గిట్టి నిష్ఠురశరావలులం బరదారచోరు ని
న్నావసుధేశ్వరుండు పరిమార్పఁగ ని మ్మని పల్కెఁ బల్కినన్.
| 207
|
| మ. |
కుటిలభ్రూకుటిధూమరేఖ లొదవం గోపాగ్నిసందీఫ్తుఁ డై
చటులాక్షిస్ఫుటవిస్ఫులింగచయసంచారంబు ఘోరంబుగాఁ
బటుబాహాకరవాలకీల లడరం బ్రస్ఫారహుంకారసం
కటసంతర్జనభీకరుం డగుచు లంకకానాథుఁ డజ్జానకిన్.
| 208
|
| క. |
కదియు నెడ ధాన్యమాలిని, కదిపి వెసం బట్టి పంక్తికంధర నీ కీ
సుదతియెడఁ గిన్క యేటికి, సదయుఁడ నగు మాఁడుదానిఁ జంపం జనునే.
| 209
|
| క. |
అనుకూల గాక పెనఁగెడు, వనితయెడం గలదె సుఖము వలతే నాతోఁ
దనియఁగ రతులం దేలుము, చన నెందఱు లేరు నీకుఁ జక్కనికాంతల్.
| 210
|
| క. |
అన విని యల్లన నవ్వుచు, మనసిజసాయకవిభిన్నమానసుఁ డై యా
వనితయుఁ దానును మగుడం, జనె దశకంఠుండు గేళిసదనంబునకున్.
| 211
|
| వ. |
అంత నద్దశకంఠుచేత నియుక్తలైననక్తంచరభామిను లందఱు జనకనందనపాలి
కేతెంచి మొగంబులఁ గోపంబు ముడివడం బరుషంబు లాడుచుండ నం దేక
జట యనునది యి ట్లనియె.
| 212
|
రాక్షసాంగనలు సీతకు దుర్బుద్ధులు గఱపుచు బెదరించుట
| క. |
చతురాస్యునకున్ మానస, సుతుఁడు పులస్త్యుండు పుట్టె సుతుఁ డతనికి స
న్మతి వొడమెను విశ్రవసుం, డతనికి రావణుఁడు పుట్టె నతివిక్రముఁ డై.
| 213
|
| క. |
నాలవబ్రహ్మ దలంపఁగఁ, బౌలస్త్యుం డితఁడు నీకుఁ బతిగాఁ దగఁడే
పోలఁగ నామాటలు విని, పౌలస్త్యు వరింపు [1]భోగభాగిని వగుచున్.
| 214
|
| వ. |
అనినఁ గుటిలభ్రూకుటిదుర్నిరీక్ష యగుచు హవిర్జట యనునది యి ట్లనియె.
| 215
|
| క. |
మందోదరితో వేవురు, సుందరు లతిరూపవతులు శోభిల్లుచుఁ దన్
మందిరమున నుండఁగ న, య్యందఱ నొల్లండు నీక యతిమోహితుఁ డై.
| 216
|
| సీ. |
కింక నెవ్వఁడు సర్వగీర్వాణయుతుఁ డైన, యమరేంద్రునంతకు నాజి గెల్చె
నని నోడి యెవ్వని ననిమిషగంధర్వ, దానవోరగపతుల్ దనరఁ గొలుతు
రెవ్వనిదెస భీతి నినుఁ డెండ గాయఁడు, వీఁకతో వాయువు వీవ వెఱచు
జలదంబు లెవ్వని కులికి యింపారంగ, సురుచిరతోయముల్ గురియుచుండు
నెవ్వనికి బెగ్గలం బంది యెల్లతరులు, సురభిపుష్పవర్షంబులు సొరిదిఁ గురియు
నిట్టిరావణు వరియింప నేల యొల్ల, వేము నీకుఁ జెప్పిన బుద్ధు లేల వినవు.
| 217
|
| వ. |
అనియె నంత నఖిలరాక్షసభామలుఁ గోపాటోపంబున నిట్లనిరి.
| 218
|
- ↑ ‘భోగభామిని వగుచున్.' అ. ప్ర.
