పుట:భాస్కరరామాయణము.pdf/342

వ.⁠

కని వీఁడు రావణుం డిద్దురాత్ముండు మనసిజగోచరుం డై వచ్చుచున్నవాఁ డిక్కడ వచ్చి యేమేమిదురుక్తు లాడెడినో చూచెదం గాక యనుచు నొక్కశాఖకు గంతు గొని తఱు చగువిటపపర్ణంబుల నొదిఁగియుండె నిట దశగ్రీవుండు కదియ నేతేర సీతకుఁ గావలియున్న రాక్షసభామినులు సంభ్రమంబున మ్రొక్కుచు నోసరిల జ నకతనయయుం గని ప్రవాతవేగంబునం గదలుకదళిచందంబున వడవడవడంకు చుం జన్నులు చేతులం గప్పికొని వీడిన కచభరంబున వెన్నును జఘనంబును మాటువడ నూరుల నుదరం బడంచుకొని యశ్రువు లురుల నున్న నమ్మానినీరత్నం బుఁ జేరి రావణుం డి ట్లనియె.

⁠ 176

ఉ.⁠

మానిని నన్నుఁ జూచి తనుమధ్యము దాఁపఁగ నేల యేరికిం గానఁగ వచ్చు నీబయలుగౌ నిది యేటికి నన్నుఁ జూడ వ బ్జానన నీవిలోకనము లచ్చెరు వారఁగ నెన్నఁడేని నా [1]మాసస మాడియున్నయవి మన్మథమోహనసాయకంబు లై.

⁠ 177

సీ.⁠

విమలదుకూలముల్ వెలయంగఁ గలుగంగ, గడుమైల యీచీర గట్టనేల కస్తూరికాముఖ్యగంధంబు లవి గల్గ, భూరిపంకంబున బ్రుంగ నేల సారాన్నపానముల్ చవులారఁ గలుగంగ, నుపవాసముల డస్సి యుండ నేల [2]మెత్తనిపాన్పుల మెఱయుశయ్యలు గల్గఁ, గఠినోర్వి శయనించి కంద నేల విజయలబ్ధత్రివిష్టపకవిభవుఁ డైన, ఘనుఁడ నే గల్గ నొకపేదమనుజుఁ గూడి కాయగస రేఱికొని తించుఁ గానలోన, ఘోరదుఃఖముల్ గుడువంగఁ గోర నేల.

⁠ 178

మ.⁠

జగతీనాథునిఁ జేసి నీజనకుని సంతోష మొందించెదం దగురత్నంబులు భూషణంబులు సుగంధద్రవ్యవస్త్రాదులుం బొగడొందం గల వెల్లలక్ష్ములు వెసన్ భోగింపు ని న్నర్థి ము జ్జగముల్ గొల్వఁగఁ బంచి నీకడ నభీష్టక్రీడలం దేలెదన్.

⁠ 179

క.⁠

పరసతి యొడఁబడకుండిన, నరభోజను లాక్రమించి నలిఁ బొందుట బం ధురధర్మ మైన నీయను, చరణము లేక నినుఁ బొంద సమ్మదలీలన్.

⁠ 180

క.⁠

ఎల్లసుఖంబులఁ జేకొనఁ, జెల్లుట యౌవనమునంద చిక్కిన మఱి పా టిల్లునె వెన్నెలదినముల, నల్లోనేరేళ్లు గాక యావలఁ గలవే.

⁠ 181

క.⁠

కావున యౌవన మాఱడిఁ, బోవఁగ నీ కేల రతులఁ బ్రోవుము నన్నున్ నావనితలు నీదాసులు, నీ వేలుము లంక యింక నెమ్మదిఁ దరుణీ.

⁠ 182

చ.⁠

కామిని నీకటాక్షములు కాయజుమోహనబాణముల్ బొమల్ కామునిచాపముల్ మొగము కంతునిమామ మృదూక్తు లంగజో ద్దామశరాభిమంత్రము లుదంచితబాహులు మారుపాశముల్ కాముకచిత్తముల్ మరునిగాఢశరవ్యము లట్లు గావునన్.

⁠ 183

1. మానము నాటియున్న
2. మెత్తనిపువ్వుల మెఱయు. అ. ప్ర.