| |
నను నేకాంబరుఁ జేసి పాఱ నడిచె న్శంకింప కుద్దండుఁ డై.
| 138
|
| మ. |
అమరేంద్రాత్మజుచేత నాదుప్రియభార్యన్ రాజ్యముం గోలుపో
యి మదీయాగ్రజుచెంత నిల్వక భయాన్వీతుండ నై చాల దుః
ఖముతో భూస్థలి నెల్లఁ గ్రుమ్మరుచు శంకం బొంది యీఋశ్యమూ
కమునం దుండుదు వాలి కీనగము వీఁకం జేర రాకుండుటన్.
| 140
|
| వ. |
రఘువరా నీ వడిగినవృత్తాంతం బంతయుఁ జెప్పితి ననపరాధి నైననాకు వచ్చిన
దుఃఖంబు చూడు మఖిలలోకభయనివారకుండ వైననీవు నాదుఃఖంబు వాపి నన్ను
రక్షింపం దగు దనిన సుగ్రీవుం జూచి యల్లన నగుచు రామచంద్రమహీవల్లభుం
డి ట్లనియె.
| 141
|
| క. |
మదిలో వగవకు దినకర, సదృశము లగునియ్యమోఘ్మశాతాస్త్రములం
ద్రిదశేంద్రతనూజునిఁ ద్రుం, చెద నీకడ నిలిచినపుడ చేవఁ గపీంద్రా.
| 142
|
| క. |
అనవుడు నతఁ డావిభుతో నను నింద్రసమేతు లైన యమరుల నైనం
దునుమఁగఁ జాలుదు వాసవ, తనయుఁడు నీ కెంతవాఁడు దలఁప నరేంద్రా.
| 143
|
| క. |
మృగములలో సింహంబును, దగఁ బురుషులలోన నీవుఁ దగుశౌర్యమునన్
నెగడుదు జగముల సూర్యుం, డగణితతేజమున వెలుఁగునట్లు మహీశా.
| 144
|
| వ. |
అని మఱియు సుగ్రీవుం డి ట్లనియె.
| 145
|
దుందుభి యనుదనుజునిచరిత్రము
| క. |
నరవర దుందుభి యనువాఁ, దురునాగసహస్రపాదుఁ డుగ్రాసురుఁ డు
ద్ధురవీర్యోత్సేకంబున, వరగర్వమున భయ మేది వాలుచు నుండున్.
| 146
|
| ఉ. |
ఆదనుజుండు దర్పమున నంబుధిపాలికి నేఁగి నీవు నా
తో దొరయంగ సంగరము దోర్బల మారఁగఁ జేయు మన్న క్షీ
రోదధి వానితో ననియె యుద్ధము సేయఁగ నేను జాల నీ
కాదట ద్వంద్వయుద్ధము రయంబున నిచ్చు బలాఢ్యుఁ జెప్పెదన్.
| 147
|
| క. |
గిరివరుఁడు హరునిమామయు, నురునిర్ఝరకలితగుహుఁడు నున్నతవనభా
సురుఁడును నగుహిమవంతుఁడు, దుర మొప్పఁగఁ జేయు ననిన దుందుభి కడఁకన్.
| 148
|
| చ. |
హిమగిరికాననంబునకు నేఁగి తదీయగజప్రమాణవి
భ్రమధవళాశ్మముల్ దిశలఁ బాఱఁగఁ గొమ్ముల వీఁకఁ జిమ్ముచున్
సమధికఘోరనాదములు సారెకుఁ జేయుచు నుండ నాత్మశృం
గమున హిమాద్రి నిల్చి ననుఁ గట్టలుకం బగిలింప నేటికిన్.
| 149
|
| క. |
దానవ ని న్నెదురఁగ లే, నేను దపస్స్థితుఁడ వెఱతు నేపారఁగ నీ
తో నని సేయఁగఁ జాలెడు, వానిం జెప్పెద బలాఢ్యు వానరవీరున్.
| 150
|
| క. |
కిష్కింధ కేఁగు మాహవ, పుష్కలబలశాలి వాలి పృథుతరబాహా
|
|
