| | నాకు వినఁగ ననినఁ గాకుత్స్థుఁ డున్నరూ, పెఱుఁగఁజెప్పె నెల్లతెఱఁగుఁ దెలియ. | 136 |
| క. | విని నీవు నిన్నుఁ జెప్పితి, నను విను మెఱిఁగింతు ననుచు నరవరుతో న | 137 |
| చ. | బలిమి జగత్త్రయంబుఁ బలుబాములఁ బెట్టుచు దేవతావళుల్ | 138 |
| తే. | తనరు నిచ్చేరువన జనస్థాన[1]మున ఖ, రాసురుఁడు మత్సిహోదరుఁ డధికసేన | 139 |
| క. | కొఱమాలినదుర్లక్షణ, కొఱ గా దిది నీకు నాలె గుత్తంబుగ ని | 140 |
| చ. | ఇది ననుఁ బోలునే వెడఁగ యే నినుఁ బొందినఁ బెక్కురూపులన్ | 141 |
| క. | మన మిచ్చట నెచ్చో నై, నను గేళిం దేలవలయు నరవర తమ్ముం | 142 |
| చ. | అన విని యల్ల నవ్వి వసుధాధిపుఁ డద్దురితాత్మఁ జూచి యి | 143 |
| క. | వరవర్ణిని యగునీకుం, బురుషుఁడు బలుదిట్ట యతనిఁ బొందుము లీలన్ | 144 |
| వ. | అని యిట్లు చెప్పిన. | 145 |
| క. | నగ వవు టెఱుఁగక యిది యురి, తగులున సౌమిత్రిఁ జేరి దానవి దనకున్ | 146 |
| చ. | త్రిజగములందు నేర్పులకు దిట్ట యనం దగురాముఁ డుండ వా | 147 |
| క. | ఈము క్కీచెవు లీమొగ, మీమెలుపుం బొలుపుఁ గలదె యేచెలువకు నీ | 148 |
