పుట:నారదీయపురాణము (అల్లాడు నృసింహకవి).pdf/675

⁠

నందునైన యజ్ఞత; యౌవనంబున నగుసుఖం బెఱింగించెద వినుండు, పంచశరుండును బంచేంద్రియంబులు బాధింప నతిదుర్లభంబులైన యవి యాత్మం గోరుచు నర్థంబువలన, భార్యాదులవలనఁ బరితోషంబు నొందుచు, నిజదారధనాదులం బరితుష్టి నొందిన, విభవంబుల సుఖం బనుభవింపఁడు; విభవంబులన్నియు ననిత్యంబు; లీవిభవంబులు చనిన గోటిగుణితంబగు దుఃఖంబు ప్రాపించు; దారపుత్రధనంబుల యందు నెవ్వండు లోలుండగు నదియ దుఃఖంబు; తద్దుఃఖమహా తరువులకు బీజంబులు హృదయంబున నాటిన నవి కాలంబునందుం దనువు భేదించి మొలక లెత్తుపర్యంతమును దుఃఖాన్వితులగు ధన దారపుత్రుల నాత్మజ్ఞుండు గానివాఁడు పరిగ్రహించి గ్రీడించు; నమంత్రజ్ఞుఁడు వ్యాళ శిశువులం బట్టినతెఱంగున, జీర్ణంబైన నావ మహాబ్ధి నాశ్రయించినయట్లు, విచ్ఛిద్యమానమాహోన్నతశాఖి శాఖ నెక్కినమాడ్కిఁ గేవల నశ్వరంబులగు విషయంబులు భజియించి, దుఃఖంబు లనుభవించుం గాన, నీయౌవనంబున నేని సుఖంబు లేదు; వార్థకంబున దుఃఖం బేమి సెప్పుదు? నాది వ్యాధి మహానదులకు నర్ణవం బగు; ఇంతియ కాదు; సర్వావస్థలయందును సుఖంబు లేదు; మఱియును,

⁠ 169

ఉ.⁠

పుత్రులు లేకయున్నయెడ పూర్ణతరోత్కటఘోరదుఃఖముల్ పుత్రులు గల్గి సద్గుణవిభూతి వహింపకయున్న దుఃఖముల్ పుత్రు లకాలధర్మమును బొందిన యట్టి యవాచ్యదుఃఖముల్ పుత్రులు గల్గినంతనె యపూర్వసుఖంబులఁ బొందనేర్చునే.

⁠ 170

క.⁠

దారసుతబంధుమిత్రా పారమహాసంపదలును బహుదుఃఖముల్ తారాధిపమధుమందస మీరాదులు విరహిజనుల నేఁచు తెఱఁగునన్.

⁠ 171

క.⁠

చొప్పడ నెన్నివిధంబులఁ దప్పదు మది మృత్యుభీతి; దాన సుఖంబే? యెప్పుడొ యెవ్వనిచేతనొ యిప్పుడొ యీవెనుకనో మహీవలయమునన్.

⁠ 172