| వ. |
నిలిచి గురుగృహంబున శ్రుతివిహరణపానభోజనాదుల హరిం
దలంపుచు బాహ్మకృత్యంబున జడుండువోలె వితర్కింపుచు జగం
బంతయు ననంతమయంబుగాఁ జింతింపుచు నున్న యాప్రహ్లాదునిం
జూచి గురుకులసహవాసంబులగు బాలురు శ్రుతి పఠనంబుఁ
జాలించి యిట్లనిరి.
| 161
|
| చ. |
దితికులమౌళిపుత్ర! భవదీయచరిత్ర మభోగలోభసం
గత; మది గాన నీమది నొకానొకతేజము వింత చేసి సం
తతపులకాంకురచ్ఛటలు దాల్చితి; చెప్పఁగ వచ్చె నెట్టు లీ
స్థితి? యెఱిఁగింపు నీమహిమ శ్రీకరమై జగము ల్నుతించఁగన్.
| 162
|
| క. |
దితిసుతసంప్రేషితవ
క్రతరోగ్రభటాహివహ్నికరిబాధలు లే
కతిసుఖమున నుండితి వీ
వితరసుఖప్రీతి నొందు దేమి కుమారా!
| 163
|
ప్రహ్లాదుఁడు దైత్యకుమారులకుఁ బరమార్థం బెఱింగించుట
| వ. |
అనిన విని మహానుభావులారా! మీర లడిగినయట్లనే నాకు నన్యాభి
లాషంబు లేదు. ధనజనరమణీవిలాసరమ్యం బైనయది భవంబు;
దాని వర్జింపవలయునో? సేవింపవలయునో? విబుధులం బరామర్శిం
పుండు; మొదల జననీజఠరంబులో నున్నవా రనుభవింపుదుఃఖంబు
వినుండు; కుటిలతనువులై, సదాగ్నితప్తులై, వివిధపూర్వజన్మంబులు
తలంపుచు నమేధ్యపంకలిప్తుండ నైతి. పూర్వంబున నీశ్వరస్మరణంబు
సేయనైతి; బహువిధబహుజన్మఖేదంబు లనుభవించి నిజహితం
బాచరించుకొనలే నైతి; మూఢుండ నైతి; మాతృభుక్తమహోగ్రకటు
లవణామ్లరసంబులచే దేహంబు తపింపుచున్నయది; యనవకాశంబువలన
నచలంబైన దుఃఖంబు ప్రాప్తించె; ఇదె హరిని మఱచిన ఫలంబు;
కారాగృహంబునఁ జోరుఁడువోలె జరాయువిట్క్రిమిమూత్ర
హేయంబైన మాతృగర్భంబునం బద్ధుండ నైతి; ఒకానొకప్పుడేని
ముకుందపాదస్మృతి సేయలేనైతి; నింకనేనియు నితరవాంఛ లుడిగి
హరిభజనంబు చేసెద; నెన్నఁడు గర్భంబు వెడలుదు నప్పుడె పూర్వ
మూఢత్వంబు వదలెద నని కోరుచు దారుబద్ధంబైన పశువు బంధనచ్యుతిఁ
|
|
