పుట:నారదీయపురాణము (అల్లాడు నృసింహకవి).pdf/534

శా.⁠

పారాశర్యమహాముని ప్రవరరూపబ్రహ్మవిద్యాసుధా పారావారమునందుఁ బుట్టి యతివిభ్రాంతాత్మమోహాంధుఁ బా తారంభంబునఁ జిక్కి యీశుకకళాధ్యక్షుండు శ్రీవిష్ణుఁడై యారూఢాధికసంశయుం డనఁగ నర్హం బౌనె వర్తించఁగన్.

⁠ 99

వ.⁠

అది గావున సంశయ మీరీతి నణఁగు నారీతిగా నాన తిమ్మని మఱియు నిట్లనియె.

⁠ 100

సీ.⁠

దేవుఁ డెవ్వరుఁడు తద్దేవునకు రహస్య                        మెయ్యది యది .... ..... విననయ్యె నెఱింగించి ఘనమోహ మేరీతి                        నణగు నారీతిఁ జోద్యముగఁ దెలుపు గురుఁడవు నేఁడు నాకురుశక్తితోఁ బల్కు                        మశ్రద్ధధానుండు నజ్ఞుఁడును వి మూఢుండు సంశయాత్ముండు నష్టుఁ డటంచు                        భక్తాబ్ధిశశిరమాభర్త యనియెఁ

⁠

తే. గీ.⁠

గాన నాత్మవినాశైకకారణంబు మన్మనోదైన్య మణగించు మదిఁ దలంచఁ దద్రహస్యోపదేశార్ధదాన మొసఁగి శిష్యుఁడఁ దనూభవుఁడఁ బదసేవకుండ.

⁠ 101

క.⁠

అని వినుతింపుచు నప్పుడు తనయుఁడు పలుకంగఁ బలికె ద్వైపాయనస న్మునివరుఁడు తద్రహస్యా ర్థనిమిత్తమహోపదేశతాత్పర్యంబుల్.

⁠ 102

పరబ్రహ్మరహస్యార్థము

మ.⁠

విను మో పుత్రక! యేకచిత్తమున నీవిద్యారహస్యంబు శి ష్యునకున్ నమ్మిక గల్గు వానికి గురుం డోవున్ బ్రసాదింపఁ బా వన మస్మత్కులవిత్త మీఘన[1]రహస్యం బీమహావిత్త మో యనఘా! నీకు లభించుఁ బ్రాప్య మనుభోగ్యంబున్ ఘనంబున్ దగన్.

⁠ 103

1. రహస్తం బీ