సరస్వతి నారద విలాపము
చ. అటు సుఖయింపుచుండఁగ మదాస్యమునందు నిరర్ధకంబులై
పటపటలాడుశబ్దముల బల్మిని బెట్టి, రసంబు నెట్టి, య
క్కటికములే కలంకరణకై తవముం గొని మేను కుట్టి, యి
ప్పటిఘను లార్తి పెట్టెదరు ప్రాము తీసి ననుం గలంచుచున్
క. తెలియదు సుమ్మిప్పుడు నా;
పలుకులయగ్ధంబు నాకె భావములేమిన్;
వెలభూషలుగా కివి సం
కెల లయి కడు నాదుమేనికిన్ వెత నించున్.
నార-క. ఓహో! యెటు చెఱిచిరి నీ
దేహముచెలు వెల్ల జడులు తెక్కలినగలన్!
దేహరుచి గవ్వపేరుల
బాహులవూసల సుకారిభామలు పోలెన్.
క. సూందరబహురసపుష్టి న, మందానందంబు బుధుకమది కిడదేనిన్
ఛందోబద్ధం బగుపద, బృందాటోపంబు తాఁ గవిత్వంబగునే?
క. రసములె కావే ప్రణము, లసమానకవిత్వకాంత కవనీస్ధలిలో?
రసహీన మైనకవితకుఁ, బొసఁగించునలంకృతి శవమున కిడుతొడవౌ.
క. విను ఛందోబద్ధంబను,
ఘనకారణముననె బ్రతుకుఁ గన నగు నేనిన్,
తను వది వదలి వెసం జ
క్కనిమృతి నొందుటయె లెస్స కవితాసతికిన్.
క. కవితాసతి జావకళన్, శ్రవణోత్సవభాషణంబు సలిపెడునట్లుం
డవలెంగాక యొకప్పుడు, శవములె న్నిద్రితవలెఁ జనదుండంగన్.
సర-క. అవు నది నిజమే యైనను,
భువిలోఁ బ్రాణంబులేనిబొందియె యిపు డీ
