పుట:శ్రీవేంకటాచలమాహాత్మ్యము (తఱిగొండ వేంకమాంబ).pdf/184

తృతీయాశ్వాసము

177

క.⁠

ధర్మాధర్మము లొల్లక కళాసక్తుండు గాక కా దౌ ననకన్ నిర్మలభావుం డగుచును మర్మజ్ఞత నతఁడు మెలఁగు మనుజులలోనన్.

⁠ 150

క.⁠

ప్రాజ్ఞుండై దేహముతో నజ్ఞానులయందు మెలఁగు నందున నాయో గజ్ఞుని మదిఁ దెలియకఁ గని యజ్ఞానులు నిందఁ జేతు రాగతి నోలిన్.

⁠ 151

తే.⁠

దూషణము సేయువారికిఁ దొల్లి యతఁడు చేసియుండిన పాపము చెందుచుండు భూషణము సేయువారికి బుణ్యఫలము నపుడు పొందఁగ నిర్లేపుఁ డగుచు నతఁడు.

⁠ 152

సీ.⁠

పెద్దవన్న నహంబుఁ బెంచి వల్కఁడు చిన్న         వనినఁ దగ్గఁడు భాగ్య మతిశయముగఁ గల్గిన నుప్పొంగి గర్వింపఁ డొకవేళ         దనకు లేవడియైనఁ దగ్గిపోఁడు ప్రారబ్ధ మనుభవింపక తీరదని యస         హ్యముగ దుఃఖసుఖంబు లనుభవించు నమ్రపత్రంబున నంటనిజలబిందు         వట్ల సంసారము నంటకుండు

⁠

తే.⁠

జగతిగల బంధమూలంబు దెగినదాని వచ్చి కొన్నాళ్లు నిలిచినపగిది దేహ మూలమగుగారణావిద్య మొదలుతెగిన నాయు వనుపచ్చియున్ననా ళ్లంగముండు.

⁠ 153