ద్వితీయాశ్వాసము
21
క. దిగులుపడి సత్యుఁ డాత్మన్, సగుణబ్రహ్మంబు రంగశాయిని తలంచెన్
నగుమొగముతో సుబోధుఁడు, మగతనమున దలకఁడయ్యె మదినించుకయున్.
గీ. అమరవాహినిపై జహ్నుఁ డలిగినట్లు, మండి కోపించి దిక్కులు నిండివచ్చు
సహ్యజను జూచి యమ్ముని జాఠరాగ్ని, యడఁపఁగాఁబలె మ్రింగెదనని తలంచె.
మ. కలగెన్ పిండిలిపండుగా జలధు లాకంపించె ముల్లోకముల్
కులశైలంబులు సంచలించె నభ మాక్రోశించె భూచక్ర మ
ల్లలనాడెం దడబాటునొందె దిశలెల్లన్ మౌని నేత్రారుణాం
చలకోపానలజాయమాననిశిఖాసహ్యోద్భవన్ డాసినన్.
గీ. చిత్రమిది యౌర యంగుష్ఠమాత్రుఁడయ్యు, వార్థులాపోశనించె నూర్వశితనూజుఁ
డింతవాఁడను కావేరి యెంత నాకు, నంచు ద్రావుటకె తోయమంచునంత.
క. యేరెల్ల నడగి కాలువ, తీరై యొకమందకట్ట దిక్కులు నాహా
కారంబు నిండ ముని కర, వారిజముల పువ్వుఁదేని వడువున నిలిచెన్.
శా. ఆలోనంబరవీథివార్షికపయోధారావధీరంబుగా
యేలా చాలును మానుమాను తగునే యీయత్న మింతేహితం
బాలోకింపఁగ నాదుపల్కులని యత్యాశ్చర్యకందంబులౌ
నాలాపంబులు వీనుసోకిన నతండాలించి మేలెంచుచున్.
ఉ. చల్లనివై సుధామధురసౌష్టవశైలములై దయావిశే
షోల్లసనంబులైన చతురోక్తులు నానతి యెవ్వరిచ్చిరో
మెల్లనమాట యేలనిఁక మింగకమాస కవేకిక స్యక
దెల్లమిగాఁగ మానుమనుదేవుఁడు మాకుఁ బ్రసన్నుఁడౌటకున్.
క. వలసిన నాకున్ మ్రోల, న్నిలుచు న్నిలకున్న నైన నిష్ఠురమాయా
చల మీడేరుతునన్నన్, వలదను వాక్యంబు వినఁగవచ్చె న్మఱియున్.
శా. ఏమీ మౌనివరేణ్య మాకు నిదిభూయిష్టంబు కావేరియే
శ్రీమద్రంగశయానుమందిరము ధాత్రీలోకపూజ్యంబు ని
స్సీమానేకమహత్యరూపమసురాశిచ్ఛేదనం బన్నచో
నామాటల్ విని మౌనినాయకుఁ డమందానందకందాత్ముఁడై.
ఉ. ఈపలుకేలబోల నిఁక నెన్నిభవంతము లీవు చేసినన్
జూపుల కోర్కెదీర నినుఁ జూడక కోపము దీర దూరి కే
జూపులు జేసినమ్మనునె సహ్యజ నామతమిట్టిదన్న యా
లాపములిచ్చి మెచ్చి చదల న్మునివీనుల కొక్కవెండియున్.
