దశమాశ్వాసము
145
వేదముల్ మొద లెల్లవిద్యలు నేరిచి తజ్జన్యమైన మేధానిరూఢి
నలరి వసిష్ఠమహామునియాశ్రమం బనతిదూరము గాన నచటి కరిగి
యమ్మునీంద్రున కభినందన మ్మొనర్చి, నిలుచుటయు వారి యాకారవిలసనములు
గాంచి మీ రెవ్వరన వారు గౌతమునకు, శిష్యుల మనంగ మెచ్చి వసిష్ఠుఁ డనియె.
క. ఎయ్యది జదివితి రనవిని, యయ్యా నిగమములు నాల్గు యనవిని మే ల్మే
లియ్యాకారము లరసిన, యయ్యర్థం బడుగ నేల యడిగితి దానన్.
శా. ఏదీ మీకు గురూపరిష్టమును మీ యిచ్ఛానురూపంబులౌ
వేదం బొక్కటి యుచ్చరింపుఁ డన నవ్విప్రార్భకుల్ వీనులా
హ్లాదం బొందఁగ జోడుగా శుతిహితంబై మీకు విన్పింప వి
ద్యాదీక్షాగురు నమ్మహాముని మనం బానందమున్ బొందఁగన్.
గీ. చాలు నుచ్చారణాభ్యాసశక్తులందు, బాలుపడినారు గౌతముపాటి గురుని
శిక్ష యిదియేల యొచ్చము ల్జందుఁగాన, మంచివారౌట మీ రభ్యసించవలయు.
క. ఆవెలితిఁ దీర్చుకొనుచో, నీవేదము లెల్ల మీకు హృద్గతమని యా
పావనముని యావటువుల, కీవిధమని మర్మసరళు లేర్పడఁ బలికెన్.
క. వేదార్థరహస్యము లీశాదులకును దుర్లభంబు లివి మరుగిడ లే
దాదేశించితి జనుఁ డన, మోదంబున మరలివచ్చి మునిబాలకులున్.
ఉ. ఆదర మొప్ప గౌతముని యంఘ్రులకున్ బ్రణమిల్లి మౌని యా
గాదివిశిష్యులన్ జులకఁగాఁ గని యోరిదురాత్ములార మీ
రేదెస కేగినార లిపు డెక్కడనుండి తలంచి క్రమ్మఱన్
నాదుసమక్షమంబునకు వచ్చినవారయి వచ్చినా రనన్.
సీ. ఆదరంబున విను మోదేశికోత్తమ యలవసిష్ఠమునీంద్రు నాశ్రమంబు
చేరి మీ రానతిచ్చిన యాగమము లెల్ల వినుపింప నలరి యావేదవేత్త
మఱియుఁ దా నాగమమర్మంబు లగుకొన్ని యుపదేశ మొసఁగి మీయొద్ద కనిచె
ననుమాట వీనుల నాలించి భగ్గున నెయ్యంటునాహవనీయు నటుల
మండిపడి నిండచమటలు మఱియుగ్రమ్మ, కన్నుగోరుల నంగారకణము లురుల
బొమలముడిగొన నాగ్రహంబున మునీంద్ర, బాలకులఁ జూచి యొకవేడిపలుకు బలికె.
క. నాకును బ్రియశిష్యులరై, మీ కవ్వల నొక్కగురుఁడు మిశ్రములనుచున్
జేకొని యిటకును నెంతయు, రాకునికిని దెల్చవత్తు రా మీరిటకున్.
గీ. మీరు నాకును శిష్యులు గారు నేను, మీకు గురుఁడను గాను ప్రాడ్వాకులార
మీకుఁబడినట్టిట్టిపా టెల్ల మిథ్య యయ్యె, అలవసిష్ఠుండు నాకెక్కుడా యటంచు.