తిరిగి తిరిగి నరుడు మరులుకొనుటె' గాక,
నందు వలననే'మి యాస లేదు;
అంతరా - త్మ నిల్పు నతడె పో బ్రహ్మంబు! వి. 192
చిత్తమ' నెడు వేరు శిథిలమై'నప్పుడె
ప్రకృతి యనెడు చెట్టు పడును పిదప,
కోర్కుల నెడు పెద్ద కొమ్మలెండును గదా. వి. 193
తిట్టి కొట్టిరేని తిరిగి మారా' డక,
నూరకున్నఁ జూడను'ర్వి మీద,
వాడ'గు పరమాత్మ' వర్ణింప శక్యమా? వి. 194
కల్మషంబు పోక కనిపించదెందును,
రూపమె' వ్వరికిని రూఢి తోడ;
తామసంబు' డిగిన దగఁ గల్గు జ్ఞానంబు. వి. 195
- _______
192. A man roams and rambles, and turns back unsatisfied; he has therein obtained nothing his heart desires; he who has fixed unlaterably his inmost heart, go to, he is the divinity.
193. When the mind, which is the root, decays, the tree of our mortal nature falls; then are its great boughs, the affections, dried up *[1]
194. He who, though reviled or struck, returns it not but remaineth unagitated; behold, on earth he is already become the great spirit; can we fitly describe his perfections?
195. Unless impurity be removed, to no one can the divine image become truly visible; when passion leaves thee, wisdom shall be thine.
- ↑ * Some copies add ముక్తిబయలు మెరసి మొనయు, వేమ.
