పుట:Ranganatha Ramayanamu.pdf/379

కడఁగి యుగ్యముల పగ్గములు వదల్చి - వడి నదల్పఁగను దీవ్రంబునఁ గదల
నాక్రూరతకుఁ గాక నగచరుల్ పరువ- “నోకోఁతులార! మీ కులుక నేమిటికి?
శివునిచాపముఁ ద్రుంచి సీతఁ జేకొన్న - యవనీశుపైఁ గాని యాజి నే నలుగఁ
బరశురాముని భంగపఱచినయట్టి - నరనాయకుఁడు గాని నాయీడు గాఁడు
ఆజిలో ఖరుని నుక్కడఁచినయట్టి - రాజుమీఁదనె కాని రాదు నాయమ్ము
ధృతి నమ్ము తుద కబ్ధిఁ దెచ్చినయట్టి - పతితోడఁ గాని యే బవరంబు సేయఁ
ద్రిజగంబులందును దీపించునట్టి - రజతాద్రి యెత్తిన రావణుసుతుఁడఁ
దుది నింక నింద్రజిత్తునికిఁ దమ్ముఁడను - నిదె మహాకాయుండ నేతెంచినాఁడ”
ననుచుఁ జెప్పుచు రాగ నంబుదపటల - మున నున్నసూర్యుండు మొనసినమాడ్కిఁ2920
గపిరాజతనయుఁ డంగదకుమారుండు - కపిసేనలోనుండి కడఁగి యేతెంచి
వెనుకొని కోపంబు విలసిల్ల నపుడు - ఘనమైనకడిమితోఁ గలుషించి పలికె.
“నోరి మహాకాయ! యుడుగక రజ్జు - లీరణస్థలమున నేల ప్రేలెదవు?
మీతండ్రి గిరియెత్తి మెఱసె మాతండ్రి - మీతండ్రిఁ దోఁక నిమ్మెయిఁ గట్టి యెత్తె.
నీకు నాకును దగు నిష్ఠురరణము - కాకుత్స్థనిధి యేల కపిముఖ్యు లేల?”
యని మ్రాఁకు గొని మీఁద నడరింప నతని - తనువు నిండగఁ గప్పె దారుణాస్త్రములఁ
గదిసి వెండియు మహాకాయుఁ డంగదుని - గద గొని వ్రేసె నుత్కటకోపుఁ డగుచు
వేసిన నెంతయు వివశుఁడై పడియే - నాసమయంబున నతఁడు మూర్ఛిల్లి,
కుతలంబు పగుల నెక్కొని దైత్యు లార్చి - రతఁడు మూర్ఛిల్లిన నగచరపతుల
కవిసి యందఱు మహాకాయుపైఁ గవిసి - శిలలు భూజంబులుఁ జెచ్చెఱ వైవ2930
నవి యెల్లఁ దనదుబాణావలిచేత - నవలీలఁ దునిమి గవాక్షునిం బదిటఁ
బృథుని నైదిట నూటఁ బృథుసత్త్వు గజునిఁ - బ్రథితంబుగా శతబలి ముప్పదింట
నెనుబది యమ్ముల ఋషభునిఁ గినుకఁ - బనసుని డెబ్బది పటుసాయకముల
మెఱసి క్రోధనుని నమ్మేఘపుష్పకుని - నఱువదింటను నూట నదరంట నేసె.
నిటు వానరుల నతఁ డే పడఁగింప - నటు మూర్ఛనొందిన యంగదుం డపుడు
దెలిసి మోమునఁ గ్రమ్ముదెంచురక్తములఁ - బలుమఱుఁ గరములఁ బాయఁ ద్రోయుచును
నదరుచు నప్పు డయోమయంబైన - గద యెత్తికొని మహాకాయునిరథము
పయికి లంఘించి యుద్భటశక్తితోడ - జయశీలుఁడై వాని సారథిఁ జంపి
వెస విల్లుఁ బెల్లున విఱుగంగఁ గొట్టి - యసమున హయముల నన్నింటిఁ గూల్చి
తల వ్రేసె వ్రేసిన దైత్యపుంగవుని - తల బొమలికె యూడి ధరణిపైఁ బడఁగ2940
నామహాకాయుండు నరదంబు డిగ్గి - భీమగదాదండభీషణుం డగుచు
నంగదు నంగంబు నదరంట వ్రేసె - నంగదుండును వ్రేయ నతఁడు దర్పించి
యంగదుమస్తకం బలుకతో మఱియుఁ - బొంగి గదాదండమున వ్రేసి డాసె.