పుట:Ranganatha Ramayanamu.pdf/299

సీతఁ దెచ్చినయప్డె చెడియె నీలంక - నేతెఱంగున నైన నిదియ నిశ్చయము
ఎట్టెన నేమి? యాయినకులేశ్వరుని - నెట్టన శరములు నెఱి గాడకుండ
బ్రతికి వచ్చితి నీదుభాగ్యంబుకతన - నిది మేలు కీ డని యెన్నంగనేల
పోవచ్చునా యింకఁ బూనుదు గాక - రావణ! యింతకార్యము చక్కఁబెట్ట
నామీఁదఁ బడియె వానరుల రాఘవుల - నేమియుఁ దలఁపక యింక సుఖింపు"
మని పల్కుచుండ మహాపార్శ్వుఁ డనియె - "ఘనభుజ యెల్లలోకములకు నీవ
పతి వఁట? యాసీత బలువునఁ బట్టి - రతి సల్పనేరవా? రాక్షసాధీశ!”
యనవుడు జిత్తంబునందు మోదించి - దనుజాధినాథుఁ డాతని జూచి పలికె.410
"విను మహాపార్శ్వ! యే వేధకొల్వునకుఁ - జనుచోటఁ బుంజికస్థల యను నాతి
వలు వూడిపడఁ బట్టి వడఁ గుదియించి - బలిమి భోగించితి పైఁబడి తొల్లి;
యామేర లెల్లను నబ్జజుం డెఱిఁగి - నామీఁదఁ గోపించి నయ మింతలేక
“యోరి! రాక్షస! కడు నుచితంబు దప్ప - నారీజనము లేడ? నయ మింతలేక
బలిమి నెవ్వతె నైనఁ బట్టి భోగింపఁ - దలఁతు వెప్పుడు నీదు తల లప్పు డవిసి
వారక యిల నూఱువ్రయ్యలై రాలు - పోరోరి" యనుచు శప్తునిఁ జేసి విడిచె.
నది కారణంబుగా నంగనాజనుల - హృదయంబె కదియక యే నెందుఁ గదియ
నాలావు గొనక వానరులతోఁ గూడి - యీలంకపై రాముఁ డిట వచ్చుటెల్ల
నిద్రించుసింహంబు నిరి మేలుకొల్పు- భద్రదంతావళప్రతతివిధంబు”
అని పల్కుటయు నవ్వి యవ్విభీషణుఁడు - దనుజనాథునితోడఁ దగ విన్నవించె.420
"మొనయునిట్టూర్పులె మ్రోఁగుట గాఁగ - ఘన మైనచింతయె గరళంబు గాఁగఁ
గోపంబు చలమును గోఱలు గాఁగ - నేపరి యుండుటే యెరగొంట కాఁగ
నమరంగఁ జెక్కున హత్తిన చేయి - కమనీయతరఫణాకారంబు గాఁగ
నిజనఖంబులు మణినికరంబు గాఁగ - భుజయుగమధ్యంబు భోగంబు గాఁగ
దారుణంబైన సీతాకాలసర్ప - మేరూపమున నైన నేల పోనిచ్చు
నపకీర్తి యఁట పాప మఁట సుఖంబునకు - విపరీత మఁట యిట్టివిత మేల యుడుగు?"
మని యన్నతోఁ బల్కి యంతటఁ బోక - సునిశితమతిఁ బ్రహస్తునిఁ జూచి పలికె,
“నెఱి పిడుగులఁ బోలు నృపునిబాణములు - గఱు లాని నీదువక్షము గాడునాఁడు
ఎఱిఁగెదు గాకేల? యిట్టట్టు పడెదు - కఱకు లాడెడుమాడ్కి గాదు మీఁదటను
ఈకుంభకర్ణుండు నీనికుంభుండు - నీకుంభుఁడును మఱి నీమహోదరుఁడు430
నీమహాపార్శ్వుండు నీయింద్రజిత్తు - రాముని గెల్చువారా రణంబునను
ఏపు చూపక యప్పు డెందుఁ బోయెదరు - ప్రాపులై మీ రడ్డపడెదరు గాక!
కడఁగి యింద్రుఁడు వచ్చి కాచిన నైనఁ - గడునడ్డపడి సుర ల్గాచిననైన,
కాలాగ్ని రుద్రుండు గాచిననైనఁ - గాలమృత్యువు వచ్చి కాచిననైన