పుట:Ranganatha Ramayanamu.pdf/193

నని రామవిభుఁ జీరి యసురేశు దూఱి - తనశాంతిఁ బొగడి యాదైవంబుఁ దెగడి
కాకుత్స్థతిలకు లక్ష్మణుఁ గొనియాడి - కైకఁ బోనాడి శోకంబున మఱియు
“మిథిలేశుకూఁతుర మేదినిఁ బంక్తి - రథునకుఁ గోడల రామునిదేవి
వలతుఁలై కావ నెవ్వరు లేనిచోటఁ - బొలదిండి చెఱఁగొని పోవుచున్నాఁడు1030
తరులార! నాసహోదరులార! మీరు - ధరణీశ్వరునితోడఁ దగఁ జెప్పరయ్య!
సురలార! మీరైన సురవైరిఁ దాఁకి - వెరవొప్ప నాచెఱ విడిపింపరయ్య!
నిండినభక్తితో ని న్నాశ్రయించి - యుండితి; ననుఁ గావ నుచిత మీవేళఁ;
దగిలి నీవైన గోదావరీదేవి - జగతీశ్వరునితోడఁ జని తెల్పవమ్మ!
పల్లదుచేఁ జేఱఁబడి చిక్కువడితిఁ - దల్లి! నీవైనను దగఁ గావవలదె?
భూదేవి! రఘురామభూపాలమణికి - నీదురవస్థ పెం పెఱిఁగింపవమ్మ!
వీరు వా రనక యివ్విధమునఁ జీర - నో రెండె ధృతిఁ దూలి నొచ్చెఁ బ్రాణములు;
ననుఁ గావరయ్య! కిన్నరులార! పుణ్య - తనులార! ఘనులార! తాపసులార!
కృతులార! హతులార! ఖేచరులార! - వ్రతులార యతులార! వనపక్షులార!
కరులార! హరులార! గంధర్వులార! - నరులార! సురలార! నాగేంద్రులార!"1040
యని పెక్కుభంగుల నమ్మహితనయ - పొనుపడి శోకింప భూదేవి వడఁకె;
గౌతమి వారక గ్రక్కున నిలిచె - నాతఱి సకలభూతాక్రోశ మెసఁగె;
నన్యాయ మన్యాయ మని మునుల్ కపట - సన్యాసి రావణుచందంబు దెలిసి
పొగిలిరి శోకాశ్రుపూరముల్ దొరుగ - మృగములు వినుచుండి మేతలు మఱచెఁ;
బక్షులు వాపోయెఁ, బవనంబు లడఁగె - వృక్షముల్ వాడె నావిల మయ్యె నభము
దిక్కులు పగిలె నాదినమణి నొగిలె - ది క్కేది యని ధర్మదేవత పొగిలె;
వనదేవతలు చాల వగచిరి సాధు - జనులెల్ల నేడ్చిరి జానకిఁ జూచి;
యత్తఱి విహగేంద్రుఁ డరుణతనూజుఁ - డుత్తమసాహసుం డొకకొండ నుండి
యొక్కలుం డగు జటాయువు బిట్టు వినియె - నక్కట రఘురామ యను నార్తరవము
విని సంభ్రమించి నివ్వెఱఁగంది దిశలు - గనుఁగొని మొగమెత్తి గగనంబుఁ జూచి1050
“యదయుఁడై రావణుం డారాముదేవి - పొదివి యిమ్ములఁ గొనిపోవుచున్నాఁడు.
నాఁ డీవనంబున ననుఁ గన్నమొదలు - పోఁడిమి ఘనమైత్రిఁ బ్రోచు రాఘవుఁడు
తగ దింక వర్జింప దైత్యు నిర్జించి - తెగువమై వైదేహిఁ దెత్తు నొండేని,
యినకులాధిపునకు నింకఁ బ్రాణములు - ననిమొన నొప్పింతు నని నిశ్చయించి
కులిశంబుధార తాఁకునకు నేభంగి - నలవిగా కెగయు మహాద్రిచందమున
నురుశక్తి మైఁ బెంచి యుంకించి యెగసి - పొరిఁబొరి గిరిశృంగములు నుగ్గుగాఁగ
మరలించి పుక్కిటిమాంసఖండములు - ధరణిపై నుమిసి యుదగ్రభావమున
ఖరనఖంబుల నున్న కరిసింహశరభ - శిరము లంతంత కచ్చెరువుగాఁ దొరుగఁ