నఱికితి దాన నున్నతుఁ డొక్కమౌని - యొఱలుచు ధరఁ గూలె నుగ్రుఁడో యనఁగ,
నానేరమికిఁ గుంది నరనాథచంద్ర - రానేరకుండియు రానేరవలసె;”
ననవుడు రఘురాముఁ డాశ్చర్య మంది - యొనర కార్యము మది నూహించుచుండె.
నంత నక్కడిమును లందఱుఁ గూడి - యెంతయు నత్తెఱం గెఱిఁగింత మనుచుఁ
జనుదెంచి రఘురామచంద్రు దీవించి - ఘనతరమృదువాక్యగరిమ నిట్లనిరి.
‘‘అఖిలేశ! వినుము నీయనుజన్ముఁ డిప్పు - డఖిలలోకద్రోహి యైనరావణుని
చెలియలికొడు కగు జృంభుని నేఁడు - తులువను నిర్జించె; దోషంబు లేదు;310
మును లెల్ల సంతసంబును బొంది రధిప!" - అనవుడు రఘురాముఁ డనియెఁ మౌనులకు.
“నేవేల్పుఁ గూర్చి వాఁ డిట్టితపంబు - గావించె? ఖడ్గ మెక్కడనుండి వచ్చె?
చీటికి మాటికిఁ జెడుదురే బుధులు? - నాటికి హతుఁడుగా నజుఁ డేల వ్రాసె?
నెంతకాలము చేసె నీయుగ్రతపము? - సంతుష్టుఁ డయ్యెనే సరసిజాప్తుండు?
అంతయు నెఱిఁగింపుఁ" డనిన నాభూమి - కాంతునితో మునిగ్రామణు లనిరి.
"తొల్లి దశాస్యుండు దోర్బలశక్తి - నెల్లదిక్కులు గెల్వ నెచ్చోట మదిని
సొరిది నమ్మఁగలేక సోదరిమగని - నురుపరాక్రముని విద్యుజ్జిహ్వుఁ బిలిచి
మన్నించి లంక యేమఱకుమీ యనుచు - సన్నుతి గావించి చనియె నంతటను;
ఏను మాయలు నేర్చి యేదశకంఠు - రానీను; లంకాపురంబుఁ గైకొందు"
ననుచు విద్యుజ్జిహ్వుఁ డపుడు పాతాళ - మున కేగి రాక్షసముఖ్యులదండ320
పాయక వారిచే బహుళంబు లైన మాయలు నేర్చుచు మదవృత్తినుండి
అచ్చట రావణుం డఖిలదిక్పతుల - విచ్చలవిడి గెల్చి వెస లంకఁ జొచ్చి
ఘనత విద్యుజ్జిహ్వు కథలెల్లఁ దెలిసి - కనుఁగవలను నిప్పుకణములు రాల,
“నాయాజ్ఞ నుండక నలి రేగి వీఁడు - పోయి మాయలు నేర్వఁ బోలుఁ గా కేమి?
మాయ లన్నియు నేఁడు మాయమై పోవఁ - జేయుదు" ననుచు నజేయుఁడై యరిగి
అస్మయనగరవాసాసురుల్ బెగడ - విస్మయకోపుఁడై వెస హేతిఁ బెఱికి
మఱఁది నాచెలియలిమగఁ డీతఁ డనక - తఱిమి విద్యుజ్జిహ్వు తలఁ ద్రెళ్ల నేసి
క్రమణ వేగ లంకకు నేగుదెంచి - ర మ్మని చెలియ శూర్పణఖ నూరార్చి
యనియె “నీ విచ్ఛావిహారిణి వగుచు - మనమున నీకు సమ్మత మైన పురుషుఁ
బొందుము; వెఱవక పూని లోకముల - యందుఁ జరింపు పొ" మ్మనిన నార్నెలల330
మునులు జంబుని తపఃప్రభావంబు దెల్పుట
గర్భిణియై యున్నకతనఁ బైనెలలు - నిర్భరగతి నుండి నెలఁతుక గాంచెఁ;
జటులోగ్రబలుఁ డైన జంబుకుమారు - నట వాఁడు పెద్దయై యాతల్లిచేతఁ
దనజనకునిచావు తప్పక దెలియ - విని తండ్రిపగ దీర్ప వెరవుఁ జింతించి
"బ్రహ్మను గూర్చి తపంబుఁ జేసినను - బ్రహ్మ వరం బీఁడు భవువిఁ గోరినను
