184
నవనాథచరిత్ర
ధీనుతభవదీయ ◆ దేహంబుచొరుము
అనియని పలుమాఱు ◆ నందంద తఱిమి
తనకుఁజెప్పంగ నా ◆ తని కిట్టులనియె
హరుఁడిచ్చి నట్టి యో ◆ గానందవార్ధి
పరఁగు నీసంసార ◆ బడబాగ్ని చేత
నివిలేని సౌఖ్యంబు ◆ లిటనాకుఁగలిగె
సవతుచేఁబాయని ◆ సంబంధమునను
గాయమేమైనను ◆ గానిమ్ము సుతునిఁ
గాయజుసన్నిభుఁ ◆ గాంచితి నొకని
నేలితిభూతలం ◆ బింతయు సౌఖ్య
లీలఁజాలంగఁ దే ◆ లితి నిదిమేలు
మీరలందఱును మా ◆ మీఁది సద్భక్తిఁ
జేరి యాబొంది ర ◆ క్షింపుఁ డేమరక
మఱికొంత కాలంబు ◆ మసలినపిదపఁ
దెఱఁగొప్పవత్తు ◆ తెఱఁగున నీవు
వచ్చుటదెలియ నె ◆ వ్వరికి రాకుండఁ
జెచ్చెర నాప్రియ ◆ శిష్యపొ మ్మనినఁ
దలయూఁచి వెఱఁగంది ◆ తనలోన గురుని
సొలయుచు సంసార ◆ సుఖము లీరీతిఁ
దీపిగావేయని ◆ ధీరుఁడై మరియు
గోపాలకుఁడు నిజ ◆ గురున కిట్లనియె
చిచ్చుకువేఁకియు ◆ సీతుకుఁ జలియు
వచ్చిన మాన్పఁగ ◆ వచ్చునే యనఘ
పుడమియు మిన్నును ◆ [1]పొనరంగఁ జేయ
వడిఁబాఱునేఱుల ◆ వంకలుదీర్పఁ
దిమిరిసింధువు నీరు ◆ తీయఁగాఁ జేయఁ
గమలారిఁజెందిన ◆ కందువాపంగఁ
తలమె ము న్నెట్టి పె ◆ ద్దలకుఁ జింతింప
నిలమహాత్ములఁబొంది ◆ నట్టితామసముఁ
దెలుప శక్తుఁడుగాఁడు ◆ దేవదేవుండు
సలలితసంసార ◆ సౌఖ్యంబు నీకుఁ
దలమున్కలయ్యె ని ◆ త్తఱి నని తన్నుఁ
- ↑ పుడమి మిన్నెల్లను పొగడుంగమైల.
