పుట:Chandrika-Parinayamu.pdf/294

తే.⁠

పురుషమణిఁ గూడి యామోదగరిమఁ బూను నట్టి లతకూన సౌమనస్యంబుఁ బొగడ నౌనె? యాకల్పకం బైనఁ గానఁ దరుణి! తాల్పు మాకల్పకస్ఫూర్తి ధవునిఁ గదియ.

⁠ 116

తే.⁠

అని చెలులు ఘనమణికలాపాళి భాస్వ దంశుకంబున నలరించి యద్భుతముగఁ జంద్రిక నృపాంబుకాబ్జముల్సంతసిల్ల నతనిఁ జేర్పంగఁ దలఁచి దీవ్యన్నవోక్తి.

⁠ 117

చ.⁠

చనుదము లెమ్ము శ్యామ! యిఁక క్ష్మాధరచంద్రుని డాయఁగా వలెన్ మన మలరంగఁ దత్కరవిమర్దము దక్కినఁ దెల్వి దక్కునే? యని నయ మొప్పఁ దచ్ఛయము నంటి తెమల్చిన లజ్జపెంపునన్ వనజదళాక్షి నమ్రముఖవారిజయై నిలఁ బూన వెండియున్.

⁠ 118

సీ.⁠

తొయ్యలి! నీచన్నుదోయి చక్రము గెల్చు      నదియె? రాజపరిగ్రహంబు లేక; వెలఁది! నీకటిసీమ విషమగోత్రము నొంచు      నదియె? దేవేశలీలాప్తి లేక; కాంత! నీకనుఁగవ కైరవావళి మీఱు      నదియె? యినాలోక మొదవ కున్నఁ; గలికి! నీమయికాంతి కైతకంబులమించు      నదియె? యీశ్వరయుతిఁ బొదల కున్నఁ;

⁠

తే.⁠

గాన, నీవింత హిత మాత్మఁ గాంచ లేక, గోలవయి యేల యీవేళఁ గోమలాంగి; మొక్కలము చేసె? దని పల్కిముదిత లెల్ల తోడితేఁ గాంత పడకిల్లు దొరయ వచ్చె.

⁠ 119