229 మాధవ విజయము
శాంత : శేఖరా, నిష్కారణముగ మాధవుని అవమానించిన నిన్ను మన్నింపను.
రాజ : [చివుక్కునలేచి] నేను సర్దారుతో మాటాడవలయును. [నిష్క్రమించును]
యశో : మాధవునిపై రాజశేఖరునకు అసూయ నానాఁటికి హెచ్చు చున్నది. వారిరువు రిఁకమీఁద పొంది పొసఁగి యుండుట దుర్లభము.
శాంత : నా కిరువురును సమానులే! మాధవుని గౌరవ ప్రీతి మనవానికి గిట్టదు. అసూయ నింద్యమని మహాభారతములో చెప్పఁబడియున్నది.
[మాధవవర్మ ప్రవేశించును.]
శాంత : మాధవా, యేమి?
మాధవవర్మ : విజయవర్మగారి విడిదికై మోతీమహలును సిద్ధపఱపించితిని. వారు మన పట్టణము దాపునకు వచ్చిరని పోలిమేరకాపు చెప్పిపంపెను.
శాంత : మఱచియుంటిని. ఎదురేఁగుటకు కొంత సిబ్బందితో రాజశేఖరుని పంపెదము. గుఱ్ఱపు రౌతులను ఆయత్తపఱచుము.
మాధ : అట్లే. [నిష్క్రమించును.]
శాంత : మాధవుని చూచినప్పు డెల్ల నాకు వాత్సల్యముతోడ గౌరవమును కలుగుచుండును. ఆతని మొగముపై నేదో గంభీరమైన చింత పొడకట్టుచుండును. నీ వెప్పుడైన గమనించితివా?
యశో : అవునవును! మాధవుని చిఱునవ్వు నే నెప్పుడును చూచి యెఱుఁగను.
శాంత : అదినాకుఁగూడచిత్రముగ తోఁచినది.
యశో : మనమెంత ప్రేమతోనాదరించినను సొంతతల్లిదండ్రులు లేని లోపమును పూర్తి చేయఁజాలము.
శాంత : మాధవునికిఁగూడ పెండ్లియీడు వచ్చినది. ఆతఁడు స్వతం
