సీ. తనరంగ నాయశోదాదేవి యొకనాడు
దధికుంభమున నించి తరుచుచుండఁ
జని నీవు పెరుఁగుతె మ్మనుచుఁ గవ్వముఁ బట్టు
కొన్న యాకుండలో గుమ్మఁడనెడు
బూచి యున్నాఁడురా పొమ్మని బెదిరింప
గుమ్మణ్ణిచూపవే యమ్మ యనుచుఁ
గరమునఁ జేలంబుఁ గట్టిగఁ బట్ట నా
ఘుమ్మనునాదమే గుమ్మడనిన
గీ. నవ్వు మోమునఁ జిల్కఁ జిన్నారిబొజ్జ
గదల గంతులు వేసినఘనుఁడ వహహ
సురుచిరాకార ఉన్నవపురవిహార
రాజగోపాల రాధామనోజఖేల.38
సీ. అమ్మ! మీఁగడపాలు తెమ్ము లే లెమ్మని
పాణిపంకజమునఁ బైఁటఁబట్టి
తిగిచినమోము [1]నొద్దికచూచి ముద్దాడి
గిలిగింతలిడుచుఁ గౌఁగిటను జేర్చి
ఔనుర కృష్ణ! నీ వాఁకలి గొన్నావు
బువ్వపెట్టెద నని యవ్వధూటి
మీఁగడపాలతో మేళగించినయోగి
రముఁ దవనీయపాత్రముననునిచి
గీ. చేతి కందీయ మెసఁగినకౌతుకంబుఁ
దలఁచి వర్ణింప నెవ్వరి కలవియగునె
సురుచిరాకార ఉన్నవపురవిహార
రాజగోపాల రాధామనోజఖేల.39
- ↑ లోదిగి
